کتاب برهان قاطع
برهان قاطع یک واژهنامهٔ به سخن و زبان فارسی است .که در در سال ۱۰۶۲ هجری قمری (مساوی با ۱۰۳۰ هجری شمسی و ۱۶۵۱ میلادی) به دست محمدحسین بن خلف تبریزی (متخلص به برهان) در حیدرآباد هندوستان به نام سلطان عبدالله قطبشاه، پادشاه شیعیمذهب دکن نوشت. سعی او بر آن بودهاست تا فرهنگش نسبت به فرهنگهای پیشین جامعتر باشد. غلامحسین مصاحب میگوید این کتاب در حدود ۱۹۴۱۷ لغت و کنایه و اصطلاح و استعاره مستعمل در فارسی را در بر دارد. تاریخچه چاپ این فرهنگ بار اول در ۱۸۱۸ در کلکته و سپس در کلکته و بمبئی و لکهنو و تهران مکرراً به چاپ رسیدهاست. در این راستا، علی اصغر حکمت بنا بر چاپ کلکته تعداد لغتهایش را ۲۰۲۱۱ کلمه ذکر کردهاست؛ و جالب آنکه میگوید زبانها و لهجههای مختلف ایرانی و غیرایرانی در داخل این فرهنگ نقل شدهاست، (مانند مصری، عبری، سریانی، ترکی، هندی، یونانی، رومی، ارمنی، پهلوی و...). مؤلف در مقدمه میگوید که میخواست «جمیع فوائد فرهنگ جهانگیری، مجمع الفرس، سرمه سلیمانی، صحاح الادویه (حسین انصاری) را که هر یک حاوی چندین کتاب لغاتاند، را به طریق ایجاز بنویسد»