کتاب های خواجه عبدالله انصاری
نویسنده شیخالاسلام ابواسماعیل عبدالله بن ابیمنصور محمد (متولد شده ۳۹۶ ه. ق./ ۳۸۵ ه. ش. / ۱۰۰۶ م. درگذشتهٔ ۴۸۱ ه. ق./ ۴۶۷ ه.ش. / ۱۰۸۸ م.) مشهور به پیر هرات و پیر انصار و خواجه عبدالله انصاری و انصاری هروی، دانشمند و عارف بود. وی از اعقاب ابوایوب انصاری است که صحابهٔ پیغمبر بود. مادرش از مردم بلخ بود و عبدالله خود در هرات متولد شد و از کودکی زبانی گویا و طبعی توانا داشت چنانکه شعر فارسی و عربی را نیکو میسرود و در جوانی در علوم ادبی و دینی و حفظ اشعار عرب مشهور بود و مخصوصاً در حدیث قوی بود و امالی بسیار داشت و در فقه روش امام حنبل را پیروی میکرد. وی در تصوف از استادان زیادی تعلیم گرفت ودو بار به دیدار شیخ ابوالحسن خرقانی شتافت و این دیدارها تاًثیر زیادی در روحیات و منش وی داشتهاست. محل اقامتش بیشتر در هرات بود و در آنجا تا پایان زندگانی به تعلیم و ارشاد اشتغال داشت. انصاری شعر میسرود ولیکن بیشتر شهرت وی به جهت رسالات و کتب مشهوری است که تألیف کردهاست و از آن جملهاست ترجمهٔ املاء طبقاتالصوفیهٔ سلمی به لهجه هروی و تفسیر قرآن که اساس کار میبدی در تألیف کشفالاسرار قرار گرفتهاست. از رسائل منثور او که به نثر مسجع نوشته مناجاتنامه، نصایح، زادالعارفین، کنزالسالکین، قلندرنامه، محبت
کتاب های خواجه عبدالله انصاری عبارتند ار
- طبقات الصوفیه
- منازل السائرین
- کنز السالکین
- رسایل
- نصایح
- الهی نامه
- ذم الکلام
- زادالعارفین
- مناجات نامه
- رسالهٔ دل و جان
- صد میدان
- مناقب اهل الاثار