نویسنده مشهور احمد عاشورپور، خاطرهي زیبای آواز سرزمينِ گيلان است. او آواز محلي را دايره بسته آواهاي فولكور و زان گيلكي فراتر بوده است و گسترهاش را گسترد. آوازهاي او، آرايش موسيقياي جديدي يافت، و در آميختنِ زبان گيلكي با زبان فارسي، مخاطبان ترانههايش را گسترش داد. كتاب آفتاب خيزان، دريا توفان با گردآوري ترانهها و تحرير نتهاي اين آثار گامي در راه ثبت آوازهاي محلي است. گردآورندگان در كنار اين كار، كوشيدهاند از طريق گفتگويي مفصل با او، جنبههاي مختلف زندگي هنري و اجتماعي هنرمند را براي خواننده و علاقهمندان آثار او فراهم آورند. بخش مهمي از گنجيه موسيقي سرزمين شمال به ترانههاي احمدعاشورپور اختصاص دارد. او جزو معدود خوانندگاني است كه از محدوده تنگ اقليم خود فراتر رفته و آوازهايش در خاطره همه ايرانيان باقي مانده است. عاشورپور بيشتر آثارش را جز به زبان محلي، به فارسي نيز خوانده، و اين ابداع اگر چه از سوي ديگران پيگيري نشد، اما به هر حال راهي هوشمندانه پيش روي تحول و گسترش موسيقي فولكور نهاد. ايده تدوين ترانههاي عاشورپور به سال1378 باز ميگردد. اين ايده نخستين بار با حسين حقاني و بابك ربوخه، كه هر دو از فرهيختگان موسيقي گيلان زمين هستند، در ميان نهاده شد، و آنان با شور و رضا از اين پيشنهاد استقبال كردند.