این کتاب از نوشته های قابل توجهی است که در مغرب زمین درمورد تاریخ ادبیات ایران نوشته شده است و در بین نظایر خود ممتاز است. با وجود ضیق مقام و مجال، کمتر نکتهی مهم ادبی است. که لااقل به آن اشاره ای نشده باشد. از مشخصات بارز این اثر احاطه ی حیرت انگیز مولف بر ادبیات ایران و جهان خاصه کشورهای غربی است. نویسنده، در مواردی که میسر بوده، در شرح یک اثر ادب ایرانی قرینه ی ان را در ادبیات اروپایی ذکر کرده و گاهی به مقایسه پرداخته است. بر خلاف روش معمول، مولف فقط به ذکر نام و شرح حال شاعران و نویسندگان اکتفا نمی کند، بلکه ابتدا علل و موجبات اجتماعی حوادث را نام می برد و سپس، به بیان ترقی یا انحطاط شعر وادب می پردازد. از مزایای دیگر این کتاب دست رسی نویسنده به منابع و مآخذ کثیر و غنی است که مایه حیرت است و می توان گفت که مولف به همه ی آن ها مراجعه کرده است. وجود اشتباهات و لغزش های محرز و مسلم در متن آلمانی، چه از لحاظ مذهب و چه از جهت قضاوت درباره ی سلاطین و شعرای ایرانی، از اهمیت ادبی کتاب نمی کاهد.