کتاب سفرنامه ابن بطوطه به نویسندگی ابن بطوطه و ترجمه محمد علی موحد, سفرنامه ابن بطوطه یکی از معروفترین کتابهای جفرافیایی است. نویسنده این کتاب شمس الدین محمد بن عبدالله معروف به ابن بطوطه است. این کتاب نتیجه سفرهای طولانی ابن بطوطه‌است که در سال ۷۲۵هجری قمرى آغاز شد و در سال ۷۵۴هجری قمرى پایان یافت واین سفرها ۲۹سال ونیم بطول انجامید. به راستی کتاب سفرنامه ابن بطوطه حاصل چندین سفر پی در پی و طولانی نویسنده به دوردنیا است. چنانکه به بیشترین شهرهای سرشناس دوران خودش سفر کرده وبیشتر کشورهای آسیا و آفریقا وقسمتی از قاره اروپارا نیز دیدن کرده‌است، ولی از دو قاره آمریکای شمالی وجنوبی واسترالیا دیدن نکرده‌است، چونکه در آن زمان جهان به 7 آسمان و هفت دریا و هفت اقلیم تقسیم می‌شد و جهان همانند سینی تصور می‌شد که سلسله کوه قاف آن را احاطه کرده‌است تا آب دریاها از آن به بیرون نریزند. هفت دریا عبارت بودند از دریای فارس، دریای روم، دریای هند، دریای مازندران، دریای قلزم، دریای اقیانوس و دریای زنگبار. این کتاب احوال وآداب ورسوم ملل گوناگونی را از قلب قاره افریقا :اسکندریه قاهره -مصر علیا- غزه اورشلیم - حلب - دمشق - تا مدینه و مکه وسپس عزیمت به ایران - اشترخان فیروزان- اصفهان-یزد- شیراز-کازرون- سفر به عمان وهرمز - بحرین تاکرانه دریای چین -(دهلی کلکته سیلان )را توصیف می کند.این کتاب وضع ممالک اسلامی در حساسترین وبحرانی ترین اعصار تاریخی (از هجوم مغول تایورش تیمور )رانشان میدهد. از آنجا که این کتاب یکی از کتابهای فراگیر جغرافیایی است و اهمیت تاریخی دارد، به ۴۰زبان زنده جهان برگردان شده است. نخستین برگردان آن به زبان انگلیسی بود، سپس به زبان فرانسوی و به زبان پرتغالی ترجمه شد