كتاب شاهنامه آخرش خوش است نوشته محمدابراهیم باستانی پاریزی
کتاب با مقدمه ای از سخنان برتلس آغاز می گردد. باستانی پاریزی در آبان 1348 مقاله ای در مجله ای می نویسند به گفته ی خودشان هنوز مرکب مقاله خشک نشده از گوشه و کنار شواهد گوناگونی به دستش می رسد ابتدا فصلی از کتاب «نای هفت بند» و سپس به صورت کتابی با هشتصد صفحه می رسد . در این کتاب ضمن تجلیل و یاد آوری از مقام کسانی که به طریقی در کار شاهنامه بوده اند ، از داخلی و خارجی ،چپ و راست ،کارگز و کارفرما...پایانی ناخوش را از آنها نوشته است.در واقع به این روش خواسته است قطره ای از تراژدی زندگی فردوسی و هم تراژدی تاریخ ایران را چاشنی آن کرده باشد. این کتاب در بر دارنده اطلاعات بسیار زیادی است که بسیار خواندنی و جالب است به خصوص که گاهی قلم شیرین استاد با نازک بینی و طنزی شیرین همراه است. این کتاب می تواند به عنوان یک مرجع هم شیرین و هم تلخ و شاید بسیار واقعی براین فرهنگ ویرانه ی ما باشد. کتاب مرا به یاد پدر نادر در فیلمی که این روزها در جهان مطرح است می اندازد.