کتاب مقدمه فقه اللغه ایرانی اثر يوسيف ميخائيلوويچ اورانسكي ترجمه کریم کشاورز
این کتاب کمیاب كتابي است که درمورد شيوه تحرير الفاظ و علامتهاي وضع شده زبان فارسي گويشهاي تاتي ، از گويشهاي مركزي ايران كه به دستة شمال غربي زبانهاي ايراني (شاخه اي از زبانهاي هند و اروپايي ) تعلق دارند. گويش تاتي كه از يك سو با سمناني و از سوي ديگر با تالشي پيوند دارد، از گويشهاي قومي زبانهاي ايراني در ناحيه هايي است كه معمولاً زبان بومي آنها تركي است . گويش تاتي به طور كامل بررسي نشده است . نواحي مهمي كه اين گويش در آنها رايج است به اين قرار است : 1) جنوب غربي قزوين ، از تاكستان تا اِشتهارد؛ 2) خوئين در شصت كيلومتري جنوب غربي زنجان و تعدادي روستاهاي كوچك در اطراف خوئين ؛ 3) خلخال و طارم ؛ 4) هرزند و ديزمار؛ 5) شرق و شمال شرقي قزوين در كوهپاية رودبار و الموت و افزون بر اين ، در نقاطي از قفقاز در جمهوري آذربايجان و داغستان و در ميان برخي از يهوديان كوهستاني كه خود را داغ ـ جَفود مي نامند . تات زبانان قفقاز در سالهاي اخير تحقيقات زيادي دربارة زبان خود انجام داده اند. ايشان مانند بيشتر تات زبانان ايراني به تركي نيز صحبت مي كنند