کتاب اوضاع اجتماعی ایران در عهد قاجاریه اثر آن لمبتن ترجمه منیر برزین
دوره قاجاریه که با مرگ کریم خان زند و قیام آغا محمدخان قاجار در سال 1779 میلادی آغاز شد و با خلع احمد شاه از سلطنت در سال 1925 پایان میپذیرد.همراه است با تغییر شکل ایران از یک حکومت اسلامی استبدادی قرون وسطائی با تشکیلات کهنه پیر و اصول قدیمی متعارف در ممالک شرقی خلفای سابق عباسی بحکومت سلطنتی مشروطه با فرم و شکل ظاهری حکومت پارلمانی اروپای غربی همچنین در این دوره تغییرات عظیمی در ارتباطات ایران با همسایگانش و با دول بزرگ بوقوع میپوندند.
محققا قسمتی از این تغییرات مربوط به تغییر موقعیت ایران توام با پیشرفت صنایع و نفوذ افکار آزادیخواهانه در اروپای غربی است که ایران را مجبور به پذیرش این استحاله کرد.از قرن هیجدهم ببعد رقابت دول بزرگ در ایران که بعلت عدم همبستگی وضعف نسبی کشور مزبور زمینه پیشرفت مناسبی داشته و دارد یک عامل مهم و دائمی در وضع داخلی ایران محسوب بوده است.
معاهده ترکمنچای نمودار تغییر ارتباطات ایران با دول عمده استو بر طبق بند هفتم این معاهده عباس میرزا بوراثت تاج و تخت قاجار به تعیین شد. در موقع مرگ شاه 1834 هر دو دولت روسیه و انگلیس بتوسط نمایندگان خود در ایران بشاه توصیه کردند که محمد میرزا را بجانشینی انتخاب کند و موقعیکه محمد میرزا پس از مرگ فتحعلیشاه برای اثبات دعوی تاج و تخت بسمت تهران لشکر کشی کرد از حمایت نمایندگان روس و انگلیس برخوردار بود