کتاب شیخ مرتضی دعا نویس اثر اسماعیل پورسعید
در دهه سی و چهل که تلویزیون و رادیو در ایران همه گیر نشده بود. یکی از تفریحات مردم مطالعه بود.باور می کنید با اینکه سطح سواد بالا نبود و مثل امروز نبود. اما مطالعه از زمان امروز با توجه به نسبت جمعیت خیلی بیشتر بود. یکی از علایق مردم خواندن و تورق نشریات ادواری بود . و یکی از سیاستهای رایج روزنامه نگاری و مجله خلق داستانهای دنباله دار در نشریات آن زمان بود و هم باعث جذب خوانندگان میشد و به نوعی تضمینی برای خرید شماره های بعدی آن نشریه.در مجله امید ایران نیز با اینکه بیشتر از اینکه نشریه ادبی باشد نشریه سیاسی و اجتماعی بود اما در پاورقی داستانهای دنباله داری بچاپ می رسید. که یکی از این داستانهای پاورقی داستان معروف شیخ مرتضی دعا نویس بود بقلم اسماعیل پور سعید که در سال هزار سیصد و چهل بصورت مستقل در یک کتاب توسط سازمان چاپ شهپر نشر یافت