کتاب داستان های ایران قدیم: متمم ایران باستانی اثر حسن پیرنیا

برارباب بصیرت پوشیده نیست که نسبت به داستانهای قدیم ما تا حال دو نظر در ایران اظهار میشد و شاید هنوز هم میشود: تا چهل سال قبل بیشتر این داستانها را بسان تاریخ تلقی میکردند ولی از چندی باین طرف غالب انها را افسانه تصور میکنند در صورتی که حقیقت امر بین این دو نظر افراطی و تفریطی است چه اگر تردیدی نیست در اینکه داستاهای ما تا فوت دارا در زمینه تاریخ گفته یا سروده نشده است از طرف دیگر این نظر هم که داستانهای مذکور تماما افسانه باشد مبنایی ندارد زیرا چنانکه روشن است هر داستانی حاکی از چهار چیز است:
1.از واقعه ای 2.از اشخاص یا مردمانی که سبب واقعه ای بوده اند. 3.مکان واقعه. 4. از زمان آن و قدری مطالعه در داستانها معلوم میدارد که اگر سه جز اخری در موارد زیادی با واقع امور مطابق نباشد جزو اولی که بمنزله هسته است در داستانها محفوظ است ولو اینکه در کیفیت غالبا با شاخ و برگهای داستانی یا اساطیری ارایش یافته یا بصورت حکایت بزمی درامده و یا بطور کنایه گفته شده بنابراین مطالعه در داستانهای قدیم ما برای ایران شناسی کمک بیقدر و قیمتی نیست و مقصود از تالیف این کتاب یکنوع امتحانی است که در این رشته در ایران بعمل می اید.

 خرید کتاب داستان های ایران قدیم: متمم ایران باستانی

معلوم است که نگارنده باین عقیده نیست که باین مطالعات حق داستانها ادا شده چه داستانهای ما دریایی است و مطالعه انها مستلزم اوقات ممتدی و نیز روشن است که این کار باید بمرور بتوسط متتبعین ما انجام شود مقصود نگارنده بر داشتن قدمی در این راه نسبت به مضامین عمده داستانها و نمایاندن اسلوبی برای رسیدن بمقصود بوده اما اینکه این قدم مفید است یا بیفایده و این اسلوب صحیح است یا غلط قضاوت ان با ملاحظه کنندگان این رساله و منوط به نتیجه تتبعانی است که در این رشته بعدها بعمل خواهد امد چون باقی مطالب در جای خود گفته شده تکرار ان در اینجا زاید است فقط این نکته را لزوما تذکر میدهیم که اگر در جاهای متعدد این کتاب تنها باشاره ای بمطالب تاریخی اکتفا نموده ایم از این جهت است که این نوع مطالب را تکرار نکرده باشیم و نیز اگر در این موارد اشاره بصفحاتی از ایران باستانی شده از این نظر است که این کتاب متمم انست و دیگر اینکه نگارنده بجاهای مندرجات ان کتاب اشناتر بوده نه اینکه خواسته باشد مزیتی برای ان قائل شود و بدیهی است که خوانندگان محترم مختارند بهر کتابی که مقتضی بدانند رجوع نمایند