عشق با گام های مینور

کتاب عشق با گام های مینور اثر آریلد نیکوئیست ترجمه مهدی اورند

عاشقانه های آریلد نیکوئیست... «آریلد نیکوئیست یکی از پیشگامان مشهور شعر مدرن نروژ استو ولی نه آن‏طور شاعری که هیاهوی پیرامون جابه‏جایی ها (جابه‏جایی مفاهیم و سازوکارها) و گرد و غباری که از تحولات و تغییرات برمی‏‌خیزد، تصور ما از شاعران پیشگام را شکل داده است. شاید به این دلیل که شعر او - اگرچه در دهه 70-1960 میلادی بالید خلاف جریان غالب هرگز تمایلی برای بدل شدن به سلاحی سرد نشان نداد. انگشت اشاره‏اش را جز به زیبایی‏ای که درون خود خلق می‏کرد، به سویی نگرفت و شعرش چنان‏که منازعات اجتماعی و سیاسی جامعه‏اش در مفاهمه و گفت‏وگویی درونی راه صلاح می جست، با خود به گفت‏وگو نشست. شعر او مثل خلیج‏هایی که مرزهای نروژ را چاک‏چاک می‏کند، عمیق و آرام است اما به آرامی دست در کار شرحه شرحه کردن ذهن مخاطب دارد. شعر او گفت‏‌وگویی درونی میان عشقی عمومی و مرگی ناگزیر است. عاشقانه‏‌های او حکمت‏ آمیزند. اختصاصی نیستند. بار عام‏اند و اگرچه حضور شاعری عاشق و اندوهگین را به رخ می‏کشند، از معشوقی خصوصیت‏ ناپذیر سخن می‏گویند، معشوقی که گاهی حتا از بار جنسیت شانه خالی می‏‌کند. عاشقانه‏‌های نیکوئیست به بیان بهتر، شعرهایی درباره عشق‏اند، عشقی که گاه تنها میان دو نفر نیست، میان یک نفر است با همگان. شاید به همین دلیل است که بیش از همه چیز، زیبایی ارجاع‏ ناپذیر تصاویری که خلق می‏‌کند ذهن مخاطب را روشن می‏‌سازد. او در تمام شعرهایش از این عشق عمومی سخن گفته است و از عمومیتی دیگر، مرگ ناگزیر. گویی او به جهانی می‏‌اندیشد که در آن، چنان‏که مرگ قطعیتی گریزناپذیر است، زیست همدلانه نیز به امکانی برای تسلیم رضایت‌مندانه به مرگ بدل می‏‌شود.» عشق در این نواحی ملایم است با برگ‏های کوچکش، پای سیب و لبخند روز یک‏شنبه‏ از راه می‏رسد گوشه‏ای می نشیند و پخش می‏شود آرام آرام بر زمین و دیوارها و سقف سرخوشانه می‏گوید: اینجا، جا به اندازه کافی هست، آریلد! گیج می خورم در یکی از گوشه‏های گیج ها... بله هست