کتاب ماموریت در تهران : یادداشتهای سروان اریک زیگفرید
نوشته هایی از سروان اریک زیگفرید سرگذشت جالب و جذاب یک افسر آلمانی جاسوس در ایران در جنگ جهانی دوم وقتی بعد از ۴۸ ساعت کار مداوم اطاق کارم را در مرکز اداره دوم ستاد ارتش ترک کردم آنقدر خسته و کوفته بودم که فاصله بین اداره و خانه ام را در روی نیمکت عقب اتومبیل بخواب رفتم . ساعت یک بعد از نیمه شب بود و دو روز و دو شب بود که من با کمک قهومو داروهای مختلف با خستگی مبارزه کرده بودم پرونده مهمی را که رسیدگی آن به من محول شده بود مطالعه کرده گزارشی برای پیشوا آماده نموده بودم . همسرم بعد از ظهر آن روز تلفن کرده و گفته بود : - اریک ، مصلا در مرخصی هستی ؟ و من جواب داده بودم که برای آدمهای مثل ما مرخصی معنی ندارد . معهذابه اوقول داده بودم که بمحض پایان کار بخانه برگردم و فردای همان روز از برلن به دوسلدورف برویم و یک یا دو هفته در خانه کوچک خودمان در ( مایباخ اشتراسه ) استراحت کنیم . در حالیکه اتومبیل با سرعت بطرف خانه میرفت من در حالت خواب و بیداری فکر می کردم که فردا شب همین وقت در دوسلدورف خواهم بود و پس فردا یکروز یکشنبه است پسرو دخترم را بباغ ملی خواهم برد و در حالیکه آنها از سرسره ای که برای بچه ها درست کرده اد سر میخورند …