کتاب اَبَرزنان ایران از آغاز تا اسلام اثر نورمحمد مجیدی گرایی
ماتیکانی که اینک پیش رو دارید و به خواندن آن خواهید پرداخت در دنبال چندین کتاب و آثار تاریخی خود با نامواژه ی ابر زنان ایران باستان از روزگاران کیانیان هخامنشیان سلوکیان اشکانیان و ساسانیان نگارش یافته است. برداشت و پژوهش این اثر از دو بخش منابعی نویسندگان ایرانی دوران اسلامی و پژوهشگران اروپایی میباشد که در زمینه ی تاریخی نوشته و تحقیقاتی در دیدارهای خود در کشور ما انجام داده اند. آنچه در این نوشته ها و پژوهشها در خور نگرش است برداشت و دیدگاه برخی از استادان دانش تاریخ اروپایی است که در بخش بندیهای تاریخی خود تاریخ کیانیان را تاریخ و یادنامه ی اساطیری و افسانه ای نشان داده و پایه و ارزش فرهنگی و یادبودی آن را سست مایه پنداشته اند که انگیزه این چنین انگاشت و پنداشتی دانسته نشده که از روی چه پایه و بنیانی میباشد که در این جا نیاز است که سخنی هر چند کوتاه در این راستا داشته باشیم
۱ - دانشمندان و بزرگان دانش تاریخ میدانند که در اروپا و آسیا دهها کتاب و مقاله درباره ی زرتشت پیامبر ایران باستان و کتاب دینی و تاریخی او (اوستا) نگاشته شده و بسا دانشمندان و پژوهندگان بنامی از اروپا و کشورهای آمریکا، انگلستان، فرانسه آلمان، دانمارک هلند و روسیه و دیگران که آشنایی به خواندن دبیره (خط) اوستایی داشته اند، کتب و مقالاتی در شناخت و زمان زیست زرتشت و شاهانی که نامشان در کتاب او آمده است، تحقیقات ارزنده ای انجام دادند که با نگرش به آن همه کتب و مقالات علمی و فرهنگی و نیز پیشینه ی دور و دراز زندگی زرتشت و کتاب اوستای او که از زمان گشتاسب تا روزگار شاهان ساسانی و همچنین تا زمان کنون، نامی زنده و جاوید در فرهنگ جهانی دارد، چگونه میشود تاریخ ایران باستان را تاریخی اساطیری و افسانه ای پنداشت و خط شک و نادیدگی بر این یادنامه ی هزاران ساله کشید و پهلوانان و شاهان و ابر زنان تاریخ چندین هزار ساله ما را پنداری و افسانه ای انگاشت چه نام و نشان هر یک از مردان و زنان آن روزگاران در فرهنگ نامه های ما ویژه کتاب دینی (اوستا) و دیگر نامه گان زرتشتی آمده اند. با نگرش به اینکه در در هر کشوری فرهنگ و دبیره ی نوشتنی ویژه ای دیده شده، در کشور ما دبیره و خطهای بی مانند اوستایی و میخی (پیکانی هخامنشی و پهلوی جنوبی و شمالی روایی داشته که پس از دگرگونیهای زمانی از میان رفته و جانشین آنان خط عربی و کتابتی که برداشت از این خط است گردیده است.
در روزگاری که تازیان مسلمان به ایران تاختند و مردم ایران زمین کیش اسلام را پذیرفته اند، بسیاری از کتب باستانی ایران از میان رفته و آنچه هم اکنون برگردانهایی از آن کتب در دست داریم ماتیکان و نامگانی بودند که پنهانی نگهداری شده و برخی نیز در هندوستان بدست آمده، چه مردم زرتشتی کیش ایرانی تبار بسیاری از این کشور به کشور هندوستان کوچ و با پاسداشت کیش نیاکان خود نامگان دینی و تاریخی خود را نگهداشته اند. بهر روی نمی توان پذیرفت که تاریخ ایران بیش از هخامنشیان (کیانیان) تاریخی اساطیری و افسانه است مگر اینکه همگی ماتیکان و فرگرد و گرنه ها کتب دینی اوستا و دیگر نامگان آن روزگاران ویژه پژوهشها و کتابهای دانشمندان اروپایی و آسیایی و آمریکایی و دیگران را بی ارزش و پنداری بشمارد آورد و آن همه نامواژه ای کهن را که تاکنون در کشورهای پارسی زبان زنده و فرزندان آنان به این نامهای چندین هزار ساله نامیده می شوند، بی مایه و پایه بدانند.
روشن است که مردم هر کشوری به گذشتگان و پیشینه های تاریخی خود می تازند و نیز برویش و جاودانگی مردم باستانی خود چنان می بالند که داستانهای افسانه و پنداری و ساختگی و پیش پا افتاده ی نیاکان خویش را که در کالبد افسانه ای و مثل و داستانی درآمده بی پایه و بنیان فرهنگی نمی دانند و باور دارند که ساختار و پیدایش هر افسانه و اساطیر دور از راستی نیست و زاده داستان و رویدادی نانوشته و پاس نشده ی تاریخ خواهد بود و اینکه برخی از دانشمندان اروپایی و بخشی نیز از پژوهندگان ایرانی به پیروی از آنان و رای دو کتاب ارزشمند آریایی نژادان ( ریگ و دا و اوستا) که در هر دو آنان نام و نشانه های از آریاییان هند و ایرانی دارند بدستشان نرسیده و یا بدون نگرش به این دو اثر کهن می خواهند گذشته های ایرانیان را افسانه و اساطیر شمارند، ناآگاه از اینکه ایران کشوری همیشه زنده و نمیرا و جاودان است، و تاریخ آن پیوسته پایدار بوده و به هیچ روی نمیتوان نام افسانه و اساطیر بر فرهنگ ملی آن نهاد ۲ زنان دوران (کشور ماد با نگرش به پیشینه ای که در تواریخ کشورها و مردم زاگرس نشین و میان رودان (بین النهرین دارند و آثار نامی برخی از آنان را (هر دوت) مورخ بزرگ یونانی و دیگران در کتابهایشان آورده ایرزنانی داشتند سیاستمدار و کارا و بردبار مانند. امی تیس دختر (سیا کسرس)، پادشاه ماد و همسر (نیو خدرصر) پادشاه بایل و ماندانا) دختر آستیاگس و زن کمبوجیه هخامنشی پارسی و مادر کوروش بزرگ و دیگر زنانی که در شناخت مورخان باستان در نیامده اند.
کتاب اَبَرزنان ایران از آغاز تا اسلام اثر نورمحمد مجیدی گرایی
روشن است که (مادها) دین زرتشتی داشتند و برابر آیین کیش زرتشتی زندگی می کردند و بزرگداشت زنان آنان بر پایه و نهاد آن کیش اهورایی بوده، و همچنین زبان آنان نزدیکی به زبان و لهجه هایی کنون آذری ،تانی هرزندی و خلخالی داشته بود. مادها پس از این پیوند کشور ایران هخامنشی شده اند و خودگردانی و بزرگی کشورشان را از دست دادند، یادگارهای ملی و تاریخی آنان مانند دیگر کشورهای زاگرس نشین لواری ها کاسی ها سکاها و میتانی ها به ژرفای دریای از یاد رفتگی فرو رفته و از فرهنگ و یادبودهای آنان نشانی در دست نیست.
زنان دوران هخامنشی که در این ماتیکان از آنان یاد شده با نگرش به ارج و پایگاه زنان در آن روزگار ابرزنانی بودند که در زمان زیست خویش همگام شوهران و نیز پس از درگذشت آنان گرداننده ی زمام کشور بوده و با این که سختی و رنجهای کشیده اند، اما بردبار و شکیبایی را پیشه نموده که نمونه هایی از آن بزرگ زنان ملکه ( سی سی گامبیس مادر داریوش سوم و دیگر زنان آن دوران بوده است. در آن روزگار با نگرش به گرامیداشت ارج زنان در کیش زرتشت، زنان از پایگاه ارزنده ای برخوردار بوده، اگرچه توفير و بلند و کوتایی در نظام زندگی زنان دیده می شده است. از زنان دوران سلوکی یونانی در این ماتیکان یاد شده که بیشتر ایرانی بوده و پس از این که کشور ایران بدست اسکندر مقدونی به سال ۳۳۲) پیش از میلاد) افتاد یونانیان زمانی کوتاه نزدیک به ۵۰ سال) با بیشتر در این کشور فرمانروایی داشته که در زمان اسکندر و پس از او به همسری سرداران اسکندر درآمده اند و ما از سرگذشت آنان یاد کرده ایم.
گفتنی است که دوران سلوکی ارج زنان چشمگیر و ارزشمند بوده و با نگرش به این که زنان آن دوره کیش برابر یونان باستان و ایران کهن آزاد بوده و می توانستند در کارهای کشوری بهره ای داشته و پایگاه برازندگی خود را نشان دهند. زنان بزرگی در آن روزگار پاگرفته اند که به برخی از نام و نشان آنان پرداخته ایم. د از چگونگی ارج و آزادی زنان در دوران اشکانیان نبشته هایی در دست نیست و زنان آن روزگار اگر چه همچون دیگر زنان ایران باستان گرامی و ارجمند بودند، اما چنان که نوشته اند، نقش کمتری در کارهای سیاسی داشته اند چه از این ابرزنان جز ملکه ای که تبار رومی داشت و نام او موی زا) و مادر فرهادک با فرهاد پنجم اشکانی بود، نام و نشانی در دست نداریم و این خود نشان دهنده ی پایگاه کوچک زنان در آن دوران می باشد.
ابر زنان روزگار ساسانی که پاسداشت نامی آنان از سنگ نبشته ها و تندیس های بجا مانده از زمان آنان و تواریخ پس از اسلام و همچنین نوشته های باستان شناسان و پژوهشگران اروپایی برداشت شده زنان و ملکه هایی بودند که در آن زمان نقشی ارزنده در سامان دهی کشور و ساختارهایی سیاسی و اجتماعی دربارشان داشته