ظرف ها و کاشی های لعابی و زرین فام قدیم ایرانی نشان دهنده ی دیگری از فرهنگ و هنر این مرز و بوم است که حکایت از ذوق ایرانی می کند. ایرانیان ظرف هایی را هم که در آنها غذا می خوردند زیبا می خواستند و زیبا می ساختند. این کتاب شرح می دهد که سفال و کاشی در چند نقش ساخته می شده است: سبک درشت نقش، سبک ریزنقش و سبک کاشان. ظروف دوره ایلخانی و پیکرک ها و کاشی های دوره مغولان و دوره ایلخانی بعلاوه تصاویر و کتیبه ها و بناها، محصولات و آثار هنری متقدم محسوب می شوند. پس از وقفه ای چند قرنی، در دوران متاخر (از عصر صفوی به بعد) آثار زرین فام و سفالینه های لعاب دار دوباره رواج یافت و بازارش رونق گرفت. امروزه بسیاری از بناهای قدیمیبه جامانده از روزگار گذشته بر خود تزئینات لعابی و زرین فام دارند؛ از آن جمله اند: امامزاده های قم، امامزاده ها و برخی مساجد کاشان، حرم امام رضا(ع) در مشهد و بسیاری از امامزاده ها و مساجد و خانقاه ها و حتی قصرها و مقبره های مناطق کویری ایران.