blog
کتاب های اسوتلانا الکسیویچ
اسوتلانا الکسیویچ (روسی: Светлана Александровна Алексиевич؛ اوکراینی: Світлана Олександрівна Алексієвич; ۳۱ مهٔ ۱۹۴۸ در ایوانو-فرانکیفسک ) نویسنده و روزنامه‌نگار اهل بلاروس است. وی در سال ۲۰۱۵ برندهٔ جایزه نوبل ادبیات شد. آکادمی سوئد وی را به‌دلیل روایات چندصدایی، که مظهر محنت و شجاعت در روزگار معاصر ماست، شایستهٔ جایزهٔ نوبل ادبیات دانستند. بدین‌ترتیب، آکادمی سلطنتی نوبل سوئد سووتلانا الکسیویچ را برندهٔ نوبل ادبیات ۲۰۱۵ میلادی اعلام کرد.[۳] وی نخستین نویسندهٔ بلاروس است که موفق به دریافت این جایزه شده‌است.وی همچنین در سال ۲۰۱۳ برندهٔ جوایزی همچون جایزه صلح کتاب‌فروشان آلمان و جایزه مدیسی شده‌است. منتقدان، آثار ادبی او را سرشار از بازتاب روحیهٔ شهروندان روسیه پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی می‌دانند
.
زندگینامه اسوتلانا الکساندریونا الکسیِویچ در ۳۱ مهٔ ۱۹۴۸ در شهر ایوانو-فرانکیفسک به دنیا آمد. مادرش اوکراینی و پدرش اهل بلاروس بود. پس از پایان مدرسه، به‌عنوان خبرنگار مشغول به کار شد. پس از سال‌ها اقامت در تبعید، به کشورش بازگشت، اما زندگی در وطن باعث نشد که دست از انتقادهای سیاسی خود بردارد.[۶] کتاب‌شناسی صداهایی از چرنوبیل: تاریخ شفاهی یک فاجعهٔ هسته‌ای صداهای شوروی از جنگ افغانستان
شمیم بهار متولد 1317 نویسنده‌ی نوگرا و جریان‌گریز، ناشر و منتقد ادبی و سینمایی جریان‌ساز ایران در دهه‌های چهل و پنجاه شمسی بود. وی آثارش را در نشریهٔ روشنفکری اندیشه و هنر منتشر می‌کرد و هیچ‌گاه تن به چاپ کتاب و مصاحبه نمی‌داد. همین مسأله به همراه عدم حضور آشکار وی در جامعهٔ ادبی سه دههٔ گذشته از وی «معمایی» می‌سازد که تا به امروز نیز باقی مانده‌است
بهار داستان‌هایش را در سال‌های ۱۳۴۲ تا ۱۳۵۱ در دورهٔ پنجم مجلهٔ اندیشه و هنر چاپ کرد داستان‌هایی که توصیفی از بحران نومیدی‌های احساسی روشنفکران اروپادیدهٔ مرفه‌است. داستان‌هایی که به دلیل حضور شخصیت‌های پیوسته و تکرارشونده، در کنار هم یک کلیت را تشکیل دادند. کلیتی که بیانگر دغدغه‌ها و اصول رفتاری قشر روشنفکر و شکست‌خوردهٔ سال‌های دههٔ سی و چهل است. تمامی این داستان‌ها مضمونی عاشقانه دارند و به شیوهٔ آثار داستان‌نویسانی چون سالینجر نوشته شده‌اند
«طرح» نخستین داستان بهار است که در تابستان ۱۳۴۲ در نشریهٔ اندیشه و هنر به چاپ رسید. این داستان و دو داستان «این‌جا که هستم» و «پاییز» تجربه‌های نخست نویسنده‌است که گرچه نشان از نویسنده‌ای با گرایش‌های نوجویانه دارد، مقدمه‌ای بر داستان‌های دیگر نویسنده نیز محسوب می‌شود. این دو داستان در فضای غربت در اروپا می‌گذرد
بانو مهشید امیرشاهی مترجم نویسنده طنز نویس و روزنامه نگار ایرانی است
مهشید امیرشاهی در تاریخ ۲۰ فروردین ۱۳۱۶ (۹ آوریل ۱۹۳۷) در کرمانشاه متولد شده است. او دومین دختر از سه دختر امیر امیرشاهی و مولود خانلری است. پدرش از قضات عالی رتبه و نشستهٔ دادگستری بود و مادرش از فعالان سیاسی و زنان برجستهٔ دوران خود به شمار میامد. هر دو از خاندان‌های ریشه دار قزوین بودند. پدر وی با بسیاری از رجال دوران آشنایی و رفت‌وآمد داشت و مادرش به سائقهٔ ارتباط خانوادگی و گرایشات سیاسی با برخی از پایه گذاران حزب توده نظیر عبدالصمد کامبخش و اختر کامبخش، نورالدین کیانوری و مریم فیروز و احسان طبری.
تحصیلات
تحصیلات ابتدایی و بخشی از دبیرستان را در مدارس فیروزکوهی و نوربخش انجام داد. سپس به شبانه‌روزی Charters Towers در ساسکس Sussex انگلستان رفت و بعد از اخذ A Level و O Levelهای لازم در دانشگاه لندن Woolwich Polytechnic به تحصیلات در رشتهٔ فیزیک ادامه داد. وی در تمام دورهٔ تحصیل خود شاگردی ممتاز بود.
آغاز فعالیت شغلی و ادبی
احمد اکبرپورمتولد نه مرداد چهل و نه خورشیدی در چاه ورز لامرد فارس. نویسنده و شاعر معاصر ایرانی است
احمد اکبرپور در سال ۱۳۴۹ به دنیا آمد. تحصیلات خود را در شهرهای جهرم، شیراز و تهران تا مقطع کارشناسی در رشته روانشناسی به پایان رساند. عمده شهرت وی بابت نگارش داستان‌های کودک و نوجوان است که برای وی جوایز متعددی ازجمله کتاب سال جمهوری اسلامی ایران را به ارمغان آورده‌است. اکبرپور عضو شورای کتاب کودک و نیز انجمن نویسندگان کودک و نوجوان است
فرخنده آقایی متولد هزار سیصد و سی پنج در تهران، نویسنده‌ای ایرانی‌است. رمان «از شیطان آموخت و سوزاند» او برندهٔ دورهٔ هفتم جایزه منتقدان و نویسندگان مطبوعاتی شده است او در سال ۱۳۵۸ از دانشگاه الزهرا در رشتهٔ مدیریت اداری دانشنامهٔ لیسانس و در ۱۳۶۶ از دانشگاه تهران در رشتهٔ علوم اجتماعی دانشنامهٔ فوق‌لیسانس گرفت. از ۱۳۶۲ به کار در بانک مرکزی ایران پرداخت. در داستان‌هایش بیشتر به مسائل و مشکلات زنان طبقهٔ متوسط شهری می‌پردازد
مجموعه داستان
۱۳۶۶ - تپه‌های سبز
۱۳۷۲ - راز کوچک
۱۳۷۶ - یک زن، یک عشق
۱۳۸۲ - گربه‌های گچی
رمان
۱۳۷۹ - جنسیت گمشده
۱۳۸۶ - از شیطان آموخت و سوزاند
سایر آثار
یک عکس یادگاری با فرخنده آقایی/ درباره نویسنده/ مهدی کریمی
رضا قاسمی متولد سال ۱۳۲۸ در اصفهان نویسنده،آهنگساز و کارگردان تئاتر ایرانیست
رضا قاسمی در سال بیست و هشت دردر ورنامخواست اصفهان به دنیا آمد. اولین اثر او نمایشنامه کسوف بود که در ۱۸ سالگی نوشت و دو سال بعد در دانشگاه تهران به روی صحنه برد. در سال ۱۳۵۵ جایزه اول «تلویزیون ملی ایران» برای بهترین نمایشنامه به اثر او چو ضحاک شد بر جهان شهریار تعلق گرفت. او از سال ۱۳۴۹، همزمان با تحصیل در دانشکده هنرهای زیبا، به نمایشنامه نویسی و کارگردانی تآتر پرداخت و آثاری چون کسوف، آمد ورفت، نامه هائی بدون تاریخ از من به خانواده‌ام و بالعکس، و چاه را به صحنه آورد. نویسندگی و کارگردانی سه نمایشنامه اتاق تمشیت، ماهان کوشیار و معمای ماهیار معمار هم حاصل فعالیت او در دورهٔ پس از انقلاب است. اما شرایط کار برایش سخت شد و در سال ۱۳۶۵ ترک وطن گفت و از آن زمان در فرانسه زندگی می‌کند.
استاد محمود کیانوش نویسنده و شاعر و محقق معاصر کشورمان که آثار او علاوه بر شعر و داستان، زمینه‌های دیگری چون ترجمه، نقد ادبی و داستان های کودکان را در بر می گیرد. بر همه اینها باید آثار روزنامه نگاری وی را نیز افزود
زندگینامه
محمود کیانوش در شهریور ۱۳۱۳ در مشهد زاده شد. او در نوجوانی اوّل به شعر گفتن و بعد به نوشتن داستان کوتاه پرداخت و با تشویق معلّم به این کار ادامه داد و اوّلین داستان او در مسابقه داستان نویسی دانش آموزان سراسر کشور برنده ی اوّل شد. پس از پایان دوره ی اوّل متوسّطه وارد دانشسرای مقدّماتی شد و پس از آن معلم و سپس مدیر مدرسه در یکی از روستاهای اطراف تهران شد. او از پیشگامان شعرهای منثور آهنگین است و مجموعه ی شعرهای آهنگینش با عنوان «شکوفه ی حیرت» (۱۳۳۴-۱۳۳۸) انتشار یافت. پس از آن در رشته ی زبان و ادبیات انگلیسی در دانشگاه تهران به ادامه ی تحصیل پرداخت و لیسانس گرفت. اوّلین ترجمه ی او به صورت کتاب، رمان «به خدایی ناشناخته» اثر جان اشتاین بک است که در سال 1336 منتشر شد. کیانوش مدتی عضو هیئت تحریریه و همچنین سردبیر مجلّه ی «صدف» و چهار دوره هم سردبیر مجلّه ی «سخن» بود. او با وجود رنجوری تن، باروحی شاداب، هنوز هم با تلاش پیگیر در سنّ هفتاد و سه سالگی در زمینه های گوناگون به نوشتن ادامه می دهد و به دو زبان فارسی و انگلیسی می نویسد و تا به حال سه کتاب او به توسط یک ناشر انگلیسی منتشر شده است. کیانوش هم اکنون در لندن با همسرش پری منصوری که نویسنده و مترجم است، زندگی می کند. آنها دو فرزند به نامهای کاوه و کتایون دارند.[[۱]]
بزرگ علوی
مجتبی بزرگ علوی از نثرنویسان برجسته ادبیات فارسی سده بیستم میلادی ایران است. او در آماده‌سازی مجله دنیا با تقی ارانی همکاری می‌کرد و به روانشناسی زیگموند فروید بسیار علاقه‌مند بود. آثار ادبی مشهوری را به رشته تحریر در آورد که از آن جمله می‌توان به رمان «چشمهایش» و داستان کوتاه «چمدان»، اشاره کرد
فروش کلیه کتاب های بزرگ علوی
ماریو بارگاس یوسا نویسنده شهیر و برجسته امریکای لاتین که شکور پرو است یکی از بهترین و مشهورترین نویسندگان معاصر است که رمان های به بسیاری از زبان ترجمه شده است است نام اصلی ایشان خورخه ماریو پدرو بارگاس یوسا است که هم اکنون مشغول تدریس در دانشگاه نیز می باشد.ماریو بارگاس یوسا نه تنها یک نویسنده بلکه یک سیاستمدار یک محقق است که شعر داستان و مقاله نویس شهیری است از ایشان کتاب های و آثار زیادی موجود است که بسیاری از این کتاب در ایران به فارسی ترجمه شده است
در فهرست زیر بسیاری از کارهای ماریو بارگاس یوسا با ذکر مترجم و ناشر معرفی می گردد که در صورت تمایل برای خرید با ما تماس بگیرید
جعفر مدرس صادقی یکی از بهترین نویسندگان و مترجم های ایران است که .
در سال ۱۳۳۳ خورشیدی در شهر اصفهان متولد شد. تحصیلات دبیرستانی‌اش را در اصفهان به پایان رسانید و برای ادامه تحصیلات به تهران رفت (۱۳۵۱). اولین داستان کوتاهش در شماره تیرماه ۱۳۵۲ ماهنامه «رودکی» به چاپ رسید.
مجموعه داستان ها
اولین کتابش که مجموعه هشت داستان کوتاه بود - «بچه‌ها بازی نمی‌کنند» - در سال ۱۳۵۶ منتشر شد. در همان سال، داستان بلندی نوشت به نام «نمایش» که در تابستان ۱۳۵۹ به چاپ رسید. به‌جز این دو کتاب اول، چهار مجموعه داستان کوتاه و یازده رمان از این نویسنده به چاپ رسیده‌است که فهرست آنها از این قرار است:
«قسمت دیگران و داستان‌های دیگر» (۱۳۶۴)
«دوازده داستان» (۱۳۶۹)
«کنار دریا، مرخصی و آزادی» (۱۳۷۷)
«آن‌طرف خیابان» (۱۳۸۱)
رمان‌ها
«گاوخونی» (۱۳۶۲)
«بالون مهتا» (۱۳۶۸)
«سفر کسرا» (۱۳۶۸)
«ناکجاآباد» (۱۳۶۹)
«کلهٔ اسب» (۱۳۷۰)
«شریک جرم» (۱۳۷۲)
«عرض حال» (۱۳۷۶)
«شاه‌کلید» (۱۳۷۸)
«من تا صبح بیدارم» (۱۳۸۲)
«آب و خاک» (۱۳۸۴)
سه رمان کسرا که اجزای یک تریلوژی را تشکیل می‌دهند: «سفر کسرا» (۱۳۶۸) / «کلهٔ اسب» (۱۳۷۰) / «شریک جرم» (
۱۳۷۲)