در خاطرم میاد که ما هر سال خونه مادر بزرگ جمع میشدیم. هر کس هر کجا که بود خودش رو برای سال تحویل میرسوند . چه شور و نشاطی بود ؛ چقدر زیاد بودیم ؛ همه خوش وسر مست ؛ چقدر عیدی میگرفتیم. شب عید همیشه مادر بزرگم رشته پلو درست میکرد. چون قدیمی ها معتقد بودند با این کار در سال جدید رشته کار میاد دستشون. امسال من تصمییم گرفتم رشته پلو درست کنم نه برای اینکه رشته کار بیاد دستم که این رشته های از دست رفته با هیچ پلو و خورشت و خوراکی بدست نمیاد ؛ بلکه برای بچه ها که بدونند و یاد بگیرند که قدیمیها همیشه برای شروع هر کاری نیت خیر و خوشی میکردند. تو هم درست کن خدا رو چه دیدی شاید در سال جدید با این رشته پلو فرجی شد. انگیزه نوشتن این کتاب یکی این بود که همه یادشون بیاد که برای جمع شدن دور هم نیازی به تدارک آنچنانی و چیدن سفره های عریض و طویل نیست . فقط روی باز میخواهد و دلی پر از عشق و محبت و سفره ای ساده با میزبانی سر حال. دلیل بعدی هم این بود که وقتی مجبور میشدم که برای مدتی از خونه دور باشم دستور غذا های آسونی رو مینوشتم و به کابینت آشپز خونه میچسبوندم و یا با ایمیل برای پسر هام که هیچ تجربه ای در آشپزی نداشتند میفرستادم و اونها هم بدون دردسر همه رو درست میکردند . این دستور ها شوخی شوخی شد یک مجموعه که تبدیل شد به کتاب مواد لازم : عشق به مقدار کافی.