در کتاب بحران بی پایان ایالات متحد برای یافتن نمونه‌های چشمگیرِ جابه‌جا‌ی تمرکز از بحران مالی به رکود ممتد اقتصادی کار دشواری نیست. بن برنانکه ، رییس هیئت مدیره‌ی فدرال رزرو سخنرانی خود را در سال ۲۰۱۱ در شهر جکسن هول در ایالت وایومینگ تحت عنوان «دورنماهای نزدیک و درازمدت‌تر اقتصاد آمریکا» این چنین آغاز کرد : «بحران مالی و بهبود کُند متعاقب آن این سؤال را برای برخی ایجاد کرده است که آیا این چنین نیست که ایالات متحد … صرف‌نظر از سیاست‌های عمومی‌یی که می‌تواند برگزیند ، اکنون یک دوره‌ی طولانی رکود ممتد را پیش رو دارد. آیا این امکان وجود ندارد که توسعه‌ی کُند اقتصادیِ چند سال گذشته ، نه‌تنها در ایالات متحد بلکه در تعدادی از دیگر اقتصادهای پیشرفته ، خود به چیزی ماندگارتر تبدیل شود؟» پاسخ برنانکه این بود که به نظر او اگر اقدامات درست صورت می‌گرفت وقوع چنین پیامدی بعید بود : «به‌رغم دشواری‌های شدیدی که در حال حاضر در برابر خود داریم ، من انتظار ندارم که اگر ـ و بر این اگر تاکید می‌کنم ـ کشور ما قدم‌های لازم را برای تأمین این نتیجه بردارد، توان رشد درازمدت اقتصاد آمریکا به گونه‌یی اساسی تحت تأثیر این بحران و رکود قرار گیرد. البته می‌توان انتظار داشت که در پی چنین بیانیه‌ای توضیح روشنی در مورد آن «گام‌های لازم» ارائه شده باشد. ولی این چیزی بود که در تحلیل او وجود نداشت. مهم‌ترین نکته‌ی او تنها این بود که کشور نیازمند این است که به اوضاع مالی خود سر و سامان دهد.