مرصاد العباد اثری منثور در باب تصوف تالیف شیخ نجم الدین رازیم - معروف به شیخ نجم الدین دایه - از صوفیان سده هفتم هجری می باشد. او پس از قتل استادش شیخ نجم الدین کبری به هنگام حمله قوم مغول، به همدان گریخت و سپس به سمت سرزمین های روم رفت. شیخ نجم الدین رازی در سال 645 هجری وفات یافته است. او کتاب مرصاد العباد را در پنج باب و چهار فصل به نگارش آورده است و دارای نثری ساده می باشد. محمد امین ریاحی این اثر را تصحیح کرده است.

جوامع الحکایات و لوامع الروایات، اثر سدید الدین محمد بن محمد بخاری معروف و شهره به عوفی از مولفان و نویسندگان شناخته شده ی اواخر سده ششم و اوائل سده هفتم هجری می باشد. عوفی مدتهای مدیدی در فرا رودان و سیستان و خراسان بزرگ به سفر پرداخت و سقوط خوارزمشاهیان را به چشم دیده است. لباب الباب و جوامع الحکایات و لوامع الروایات از آثار ارزشمند او می باشد. جوامع الحکایات در بر دارنده حکایت ها روایت های گوناگونی می باشد که عوفی آنها را جمع آوری کرده است. به شیوه رایج، در کنار نثر روان و سلیس این اثر، اشعار عربی و فارسی نیز چاشنی حکایات شده است. همچنین از آیات و احادیث نیز در میانه نثر کتاب استفاده کرده است.

چهار مقاله یا مجمع النوادر اثر شناخته شده نظامی عروضی، از شاعران و نویسندگان سده ششم هجری می باشد. ابوالحسن نظام الدین احمدبن عمربن علی سمرقندی مشهور به نظامی عروضی، هم دوره خیام است. کتاب ارزشمند او با نام چهار مقاله در نیمه های سده ششم تالیف شده است و در بیان شرایط و احوالی می باشد که به سخن مولف ، چهار طبقه از مردم یعنی شاعران، دبیران، منجمان و پزشکان باید حائز آن باشند. همچنین کتاب شامل مباحث و گفتارهای تاریخی نیز می باشد و احوال بسیاری از شاعران و نویسندگان در آن ذکر شده است. این کتاب که از آثار ارزشمند و با اهمیت زبان پارسی می باشد، توسط علامه دانشمند محمد قزوینی تصحییح شده است.

این اثر شامل نامه هایی می باشد که عین القضاه همدانی از عارفان و سالکان نامی و شناخته شده سده ششم هجری به دیگر بزرگان صوفیه نوشته و تنظیم کرده است. این نامه ها در باب اصول صوفی گرایی و عرفان نگارش شده است و امروزه روز از مراجع مهم شناخت افکار و احوال و عقاید تصوف می باشد. عبدالله بن محمد بن علی میانجی همدانی که با عنوان عین القضاه همدانی شناخته می شود، از صوفیان بزرگ ایران می باشد که در سال 492 هجری در همدان به دنیا آمد. مشعل زندگی این عارف نامی خیلی زود به خاموشی گرایید و به فتوای جاهلان و زاهد نمایان زمان خود کشته شد و جسد این عالم نامی را سوزاندند. از او آثار متعدد و ارزشمندی بجای مانده است که نمایانگر احوال و افکار عارفان آن برهه می باشد. تمهیدات، رساله لوایح، مکاتیب، رساله یزدان شناخت از جمله دیگر آثار او می باشد.