نیما به این اعتبار که شعرش در قلمرو شعر ناب و بری از آمیختگی و آلودگی است و سرشار از عصمت و صفای روستائی به بابا طاهر می ماند.مخصوصا حساسیت و سوز سخنش و با این اعتبار که در کنه اعراض تصاویر و تماثیل و واقعیات عینی .جوهر شعرش متکی به قائمه فکری و عمق دردهای بشری است و جهان بینی دارد.به خیام می ماند.البته بی قاطعیت و صراحت خیام که از لطاوف هنر اوست.بلکه با ابهامی غالبا معتدل و این ابهام زائیده همان بیان تمثیلی و تویه دار و عینی اوست.
اما از حیث استقلال سبک در گزینش الفاظ و شیوه جمله بندی و برش ها و فصلها و عطفها و نحوه اورده صفت و قید و خلاصه انچه مربوط به جنبه لفظی کارهای اوست بی شبیه است.
فقط از لحاظ تشخص و شبهت ناپذیری و ممتاز و بارز بودن سبک.اگر بخواهیم بنا به جهاتی در بزرگان و اساتید گذشته برای او مانندی بیابیم من گاهی ناصر خسرو را و غالبا خاقانی بخاطر می اورم.
شعر نیما از حیث لفظ اغلب هیچ پخ و پهلوی ملایمی ندارد.درشتناک مضرس و خشن است.و گاهی نسبت به بغض گذشته های زبان ما بدوی می نماید
خرید کتاب بدعتها و بدایع نیما یوشیج اثر مهدی اخوان ثالث چاپ اول سال 1357 انتشارات توکا برای خرید کتاب مطابق روش خرید در سایت اقدام نمایید