سایه های روی دیوار

.. راستي من در روز چند بار به تو فكر مي كنم؟ خودم هم نمي دانم، انگار آنچه در مغزم مانده است، چشمهاي درشت و قهوه اي رنگ توست... تنها چشمهاتو مي بينم، كه وقتي از مدرسه برمي گشتي و تو آفتاب مي نشستي، به رنگ عسل درمي آمدند. تنها رنگ چشمهات يادم مانده و نجابتت. نه داد مي زدي، نه بهانه مي گرفتي... مثل شهاب آمدي و رفتي. چرا؟ چرا بايد اين طور مي شد؟