کتاب امیر علی شیر نوایی که در سال هزار و سیصد و چهل و شش چاپ شده می باشد.این اثر توسط محمد یعقوب واحدی جوزجانی نوشته شده است.که انتشارات آن انجمن تاریخ افغانستان می باشد. با جلد گالینگور منتشر شده است. علی‌شیر نوایی یکی از شاعران و اندیشمندان و سیاستمداران بزرگ و مشهور روزگار فرمانروایی تیموریان و معاصر سلطان حسین بایقرا می باشد. او مردی نیکوکار و متفکر و شاعر بوده است که شعرهای زیادی به دو زبان فارسی و ترکی جغتایی داشته است. به ایت سبب معروف به ذوللسانین می باشد. تخلص او در شعرهای ترکی نوائی و در شعر فارسی فانی بوده می باشد. بعضی محققان به وجود آوردن اثرهایی به زبان‌های پشتو و عربی به دست او همچنان اشاره داشته‌اند و با وجود این مدرک هایی که بشود دعاوی این گونه را با استناد به آن‌ها تأیید نمود تا به حال حاضر پیدا نشده است. تاریخدانان درمورد اعتقادات مذهبی امیر علی‌شیر آرای متفاوتی ذکر شده است. بسیاری او را یار تشیع و گروهی او را از جمله باورمندان به تسنن شمارده اند.