در کتاب مجموعه مقالات مدیریت آدم در حيات دنيوي خود هميشه در حال فعاليت و موضع گيري است و رفتارهاي متعدد و متنوعي را به نمايش مي گذارد، سئوال مهم اين است كه آيا اين موضع گيري و رفتارهاي متعدد و متنوع با هم مرتبط و منجسم اند يا خير؟ و در هرصورت چگونه شكل مي گيرند؟ اصولاً رفتارهاي انسان تابع چيست و ريشه هاي آن در كجا نهفته است؟ چگونه است كه انسان ها حتي در شرايط يكسان رفتارهاي متفاوتي را نشان مي دهند؟ هركدام از سئوالات فوق جواب هايي دارد و هر جواب و فرضي را كه بپذيريم، گسترده و جهت حركت ما نيز متناسب با آن تغيير مي كند و روشن است كه هركدام از آنها با ديگري تفاوتي بس ژرف دارد. سازمان ها _ در معناي وسيع كلمه_ از شالوده هاي اصلي اجتماع كنوني اند و مديريت، مهم ترين عامل در حيات، رشد و بالندگي يا مرگ سازمانهاست. مدير روند حركت از وضع موجود به سوي وضع مطلوب را هدايت مي كند و در هر لحظه، براي ايجاد آينده اي بهتر در تكاپوست. گذشته با تمام اهميت و آموختني هايش و با تمام تاثيري كه مي تواند بر آينده داشته باشد اتفاق افتاده و هيچ نيروي بشري نمي تواند آن را دوباره و به گونه اي متفاوت بيافريند؛ ولي آينده در راه است و قسمت مهمي از آن به آنچه امروز مي گذرد مربوط است. موفقيت سازمان ها در گرو توجه ويژه به نيروي انساني و ارضاي نيازهاي آنهاست. امنيت شغلي را مي توان از جمله اين نيازها دانست. پژوهش حاضر كه در ميان كاركنان استانداري، فرمانداري ها، ادارات فرهنگ و ارشاد اسلامي، كار و امور اجتماعي، راه و ترابري سازمان كشاورزي در پنج شهر آباده، شيراز، داراب، كازرون و جهرم انجام شد نشان مي دهد كه حد متوسطي از احساس امنيت شغلي در بين آزمودني ها وجود دارد.