احمد عبادی (1285-1371) فرزند میرزا عبدالله نوازندة ضبردست تار و سه تار و نخستین و مشهورترین راوی ردیف موسیقی سنتی ایران بوده است. که اگرچه در کودکی (هفت سالگی) پدر را از دست داد، ولی نشان داد که همچون او راهی را برگزیده است که دیگران از پیمودنش عاجزند. آنچه عبادی را از همتایانش ممتاز می سازد ابداعات اوست در شیوة نوازندگی سه تار: استفاده از تک سیم، حرکت دست راست روی صفحه جهت ایجاد تنوع صوتی، عدم اتکا به ردیف طبق شیوة قدیم ضمن چارچوب موسیقی ردیفی، کاربرد زیاد تزئینات و ویبراسیون با استفاده از کشش سیم، استفاده از ضد ضدبه ها در چهارمضراب، و استفادة مناسب از ریز و بالاخره جمله بندی های ویژه و سکوت های ممتد. از ثمرات عمر استاد، قطعات زیبا و دل نشینی است که در مایه های مختلف اجرا کرده و بیست و چهار قطعه از آنها را یوسف دشتی، شاگرد استاد عبادی، در این کتاب به خط نت نگاشته و به مشتاقان موسیقی عرضه کرده است.