در سال پانصد و نود و هشت قمری که برابر بر پانصد و هشتاد خورشیدی در شهر توس ابو جعفر محمد بن محمد بن حسن طوسی به دنیا آمده است.او یکی از فیلسوفان مشهور و سخنگور و دانا و رياضيدان و سياستمدار ايراني در سده هفتم می باشد.سرگذشت او بر پی و بنیاد دو هدف بسیار مهم اخلاقي و علمي برآورده شده است.بیست و پنج درصد از کتابهای او به زبان شیرین پارسی نوشته شده است. او در بسیاری از موضوع دانش و فلسفهگرفته تا نوشته ها و پیامهایی از خود به یاد بود گذاشته كه بسیاری از آن به زبان عربي هستند. از مشهورترین نوشته های او به زبان پارسي می توان اساس الاقتباس و اخلاق ناصري را نام برد. او در اخلاق ناصري نجات یافته راستين بشریت را در سعادت نفساني و سعادت بدني و سعادت مدني ميدانسته است. و اين مساله دقیق نمایان کننده ی خواجه در مسئله های مهم ربط داده شده به بهداشت جسماني و رواني هم كارشناس بودهاست. کتاب فوق به دست نشر امير كبير به چاپ رسیده است.این کتاب دارای تعداد دویست و بیست صفحه می باشد.که به زبان فارسی منتشر شده است.و در اندازه رقعی در دست مردم قرار داده شده است.و در هزاره سیصد و شصت و سه به انتشار رسیده است.