مکتب فلسفی اشراق توسط شهاب‌الدین سهروردی یا شیخ‌الاشراق در اواخر قرن ششم و اوایل قرن هفتم نمایش داده شده است. او دراخل کتاب حکمت‌الاشراق به اصل مهم و روشنی و پرتو این رای و اندیشه تلاش فراوان کرده است. سهروردی در درس دادن به شاگردان خود درباره مطلب مورد نظر دریافتن امری به قوه فهم و اجتهاد خود چنین گفته است که موجودهای جهان از نور تشکیل شده اند و همچنان به هم دگر می تابند. و اینکه نور و روشنایی روبرو را درخشیدن نامیده است .به خاطر همیم مطلب به شیخ الاشراق مشهور شده بوده است. پیشنهاد و نظر فلسفی سهروردی در این بوده است که جهان هستی به غیر از روشنایی چیز دیگری نخواهد بود و هرچه در دنیا وجود دارد و بعد از این به وجود خواهد آمد نور است. چونکه دنیا به غیر از نور و درخشش نخواهد بود. بی پایان برخی از نورهای وجود داشته رقیق و کم رنگ هستند و بعضی دیگر بسیار غلیظ و پر رنگ و برخی از نورها دارای ذرات پراکنده هستند. و از همان سو که نورهای بسیار قوی بر ضعیف تابیده و نورهای ضعیف هم به طرف نورهای قوی تابش خواهند داشت. انسان هم از این اساس جدا نخواهد بود و به دیگران نور می تاباند٬ همان طور که نورهای دیگران به او تابش متقابل دارد. به این دلیل که از آدم به دگران نور تابیده خواهد شد. آدم هم سرچشمه است و خواهد توانست به دگران نور بدهد و از نور ما بقی افراد استفاده کند روشن شود.سهروردی بر این معتقد بود که دو نوع و روش حکمت وجود دارد به نامهای حکمت لدنی و حکمت عتیق. کتاب فوق به دست نشر تهران به چاپ رسیده است.این کتاب دارای تعداد سیصد و بیست و هشت صفحه می باشد.که به زبان فارسی منتشر شده است.و در اندازه وزیری با جلد سخت در دست مردم قرار داده شده است.و در هزاره سیصد و هفتاد و هفت به انتشار رسیده است.