آیت الله حاج میرزاجواد آقا تهرانی دانا و جهان دیده ای رها و کوشش کننده و مجاهدی خودساخته بوده است. او فلسفه دانی متفکر و دانشمندی با احتیاط بوده است.او در داشتن علم و انجام دادن هر کار و نخواستن چیزی یا ترک کردن یکی از کسانی بود که مورد ستایش و الگویی برای دیگران بوده است. مرحوم میرزا در مسئلهای بسیار مهم اجتماعی و قضا حوائج مؤمنین و دست کشیدن از سختیها و مشکل ها تلاش فصیح و همت بسیار جدی داشته است. آن چیزی که کسانی دیگر از او واسه ی حل کردن سختیها و یا رفع کردن مشکلات آنها خواستار این بوده اند که با چهره ای باز و آرام در اندازه و مقدار توان خود می پذیرفته است. او در عمل کردن درمورد آن مطلب حتی بسیار کم هم كوتاهی نکرده است. او هم اکنون شاید احتیاج می دید كه پیشنهاد دهد و یا تماس بگیرد و نامه ای بنگارد اما به هیچ وجه حسرت نذاشته است و به دلیل سمت خانه او جایی برای خسته دلان و پناه برندگان دردمند بوده است. کتاب فوق به دست نشر کتابخانه بزرگ اسلامی به چاپ رسیده است.این کتاب دارای تعداد صد و چهار صفحه می باشد.که به زبان فارسی منتشر شده است.و در اندازه وزیری در دست مردم قرار داده شده است.و در هزاره سیصد و پنجاه و پنج به انتشار رسیده است.