نویسنده مشهور و پر تلاش هاجون چنگ صدای تازه ای در عرصه ی اقتصادشناسی است که قدرتمندانه به عرصه بحث جهانی سازی وعدالت اقتصادی گام نهاده وبا ارئه ی تاریخچه ای صریح وکاملا متفاوت درباره ی سرمایه داری جهانی،با جزم اندیشی های رای درباره تجارت خارجی آزاد سرشاخ می شود. دربرابر کتاب دنیای مسطح توماس فریدمن ودیگر اقتصاددانان نوایبرال که می گویند فقط با سرمایه داری بی مهار وتجارت بین المللی کاملا آزاد،کشورهای در حال تکاپو را می توان از تنگدستی رهاند،پروفسور هاون چنگ با هوشمندی ای جسورانه،شیوه ای جذاب ومنحصر به فرد وانبوهی از مثال های برگرفته از زندگی واقعی ،قایق استدلال توماس فریدمن ودیگر اقتصاددانان نو لیبرال را نقطه نقطه سوراخ می کند وقعر آب ها می فرستد. هاجون چنگ ادعای آنان را به چالش کشیده نشان می دهد که ابرقدرت های اقتصادی امروز همه با سیاست حمایتگری بی پرده ودخالت دولت در عرصه صنایع توانستند به شکوفایی اقتصادی دست یابند.اما کشورهای ثروتمند خود را از این بابت به فراموشی زده اند،درباره معجزات تجارت خارجی آزاد افسانه ی شاه پریان می بافند واز طریق وکلایشان مانند بانک جهانی ،صندوق بین المللی پول وسازمان تجارت جهانی،سیاست هایی راکه به نفع خودشان است در حلقوم کشورهای در حال توسعه حقنه می کنند. برخلاف مدل سازی های اقتصاددانان عادی،که در آنها مبنای رفتار اقتصادی انتظارات اقتصاددانان است،هاجون چنگ به بازبینی گذشته ها می پردازد تا رویدادهای جهان واقعی را نشان دهد.تاریخچه ای که پروفسور پیش رویمان قرار می دهد نقطه مقابل تاریخ رسمی غرب است وستون های افسانه پردازی های رایج درباره بازار آزاد را یکی پس از دیگری فرومی ریزد. کشورهای توسعه یافته پروانه های انحصاری ساخت وبهره برداری وحق نشر را مقدس می انگارند،حال آنکه در گذشته با نسخه برداری پیگیرانه از فناوری های دیگران بود که صنایع خود را توسعه دادند.آنها اصرار می ورزند که اقتصاد مبتنی بر برنامه ریزی متمرکز رشد اقتصادی را در نطفه خفه می کند وحال آنکه بسیاری از کشورهای در حال توسعه پیش از فشارهای کشورهای توسعه یافته برای ضابطه زایی از اقتصادشان،از تولیدناخالص داخلی بالاتری برخوردارند. طبق استدلال هاجون چنگ،هم عدالت وهم عقل سلیم از کشورهای توسعه یافته می خواخد که سیاست هایی را که برکشورهای ضعیف تر تحمیل می کنند مورد ارزشیابی دوباره قرار دهند. ۲- جواد لگزیان: تا نیمه دهه ۱۹۸۰ (نیمه دهه۶۰ به تقویم ایرانى)، کره با صادرات سنگ ،ماهى و کلاه گیسِ ساخته‌شده از موى انسان در عرصه اقتصادی شناخته می‌شد اما اکنون مردمان بیشماری در سراسر جهان به تلفن هاى همراه شیک و تلویزیون هاى صفحه صافِ صادراتى اش چشم دوخته اند. به عقیده هاچون چنگ آنچه این تصور عمومى، اما غلط، را ایجاد کرده که اقتصاد کره بر تجارت خارجى آزاد مبتنى است موفقیت کره در امر صادرات بوده است و همان طورکه ژاپن و چین نیز نشان دادهاند، موفقیت در صادرات نیازمند تجارت خارجى آزاد نیست. صادرات کره در دوران اولیه ��" چیزهاى ساده اى مانند لباسهاى ساده و لوازم الکترونیکى ارزان قیمت ��" همگى فقط وسیله اى بودند براى کسب ارزهاى قوى ضرورى براى ایجاد صنایع جدید و پیچیده ترى که با استفاده از تعرفه هاى وارداتى و یارانه ها از آنها حمایت مى شد. در عین حال، حمایتهاى تعرفه اى و یارانه ها براى این نبود که از صنایع کره براى ابد در برابر رقابت خارجى پشتیبانى کند، بلکه براى این بود که فرصتى را در اختیارشان قرار دهد که فناورى هاى جدید را جذب و توانایىهاى سازمانى جدیدى ایجاد کنند تازمانى که بتوانند در بازار جهانى رقابت کنند....