کتاب گوشه هائی از تاریخ اجتماعی ایران: پشت پرده های حرمسرا ابتدا از حیات اجتماعی زنان و نقش آنان در امور سیاسی مملکت سخن به میان می آورد؛ سپس اسرار حرمسرای پادشاهان، بزرگان و قدرتمندان را از آغاز دوران مادها تا پایان سلسله قاجاریه، بر ملا می سازد.
من نمی دانم پادشاهان کدام یک از دیگر کشورهای شرقی صاحب حرمسرا به شکلی که در ایران بوده است، بوده اند؛ اما به هر حال چیزی که پیداست آوازه حرمسراهای شرقی و در رأس آنها ایران آفاق را در نوردیده و حسن شهرتی عظیم فراهم آورده است. چنانکه به گفته شاردن: «عظمت ایرانیان در حرمسراهایشان تجلی پیدا میکند!» و این لکه ننگی تاریخی هم بر زن ایرانی تحمیل می کند و هم بر مرد ایرانی. مردی که با اتخاذ صدها همسر و همخوابه معلوم نیست به کدامین قانون طبیعت اقتدا میکرده و زنی که نهایت همتش در اجتناب از شرایط موجود، نقشه و طرح ریزی برای قتل شاه بوده است. آنهم به دلیل فشارهایی که به خاطر ملاقات اندکی که با شاه داشته (مثلا سالی یک بار) بر وی مستولی می شده است. زنان شاه عباس را چهارصد تا پانصد گفته اند، پس طبیعی است که شاه فرصت پرداختن به همه را نداشته است
من ترجیح می دهم که نسل انسان به تمامی نابود شود تا اینکه بماند و با تبدیل زن، ظریف ترین مخلوق الهی به یک وسیله ی عیاشی و شهوترانی از هر حیوانی پست تر گردد.»
"گاندی، رهبر استقلال هند"
«مرد ذاتا طبیعت چند همسری دارد و فقط نیرومند ترین قیود اخلاقی، میزان مناسبی از فقر، کار سخت و نظارت دایمی زوجه میتواند تک همسری را تحمیل کند. با این استدلال، اگر قیود اخلاقی نیرومند نبود و مال و منالی نصیب مرد می شد که در اثر وجود همین ثروت، کار سختی پیش نمی آمد و همسر نخستین را هم به وسایلی راضی میکرد، آنوقت میشد چندهمسری و داشتن حرمسرا را توجیه کرد و مجاز شمرد.»