من در کتاب الالفین از ادله یقینی و برهانهای عقلی و نقلی، هزار سبب بر امامت سید الوصیین علی بن ابی طالب علیه‌السلام و هزار دلیل بر ابطال شبهات مخالفین آوردم. همانند به قدر کفایت ادله‌ای بر امامت بقیه ائمه علیهم السلام ذکر کردم... و آن را بر یک مقدمه و دو مقاله و یک خاتمه مرتب نمودم این آخرین مطلبی بود که از ادله نقل کردم و مجموع آنها ۱۰۳۸ دلیل است، لکن ادله بر امامت امیر المؤمنین علی(ع) بسیار زیاد است و ما به همین مقدار اکتفا نمودیم... چون طرف بحث علامه، مخالفین مذهب تشیع هستند نه غیر مسلمانان، علامه از آیات قرآن بسیار در استدلال‌های خود بهره برده و به همان دلیل، هیچ استدلالی به احادیث و روایات ائمه و معصومین از طریق خاصه ندارد. با توجه به احاطه علامه به علوم مختلف، استدلال‌های علامه بسیار متنوع بوده و از استحکام بالایی برخوردار است. علامه از انواع قضایا و قیاسهای منطقی مانند ضروریه، ممکنه بالامکان العام و بالامکان الخاص، دائمه و... در ادله خود یاری جسته و بسیار موفق بوده است. بیشتر حجم کتاب الألفین را ادله اثبات احقیت و اولویت امیر المؤمنین علی(ع) گرفته و کمتر به رد صلاحیت غیر پرداخته است زیرا زمانی که اولویت و تعین سید الوصیین علیه‌السلام اثبات شود جایی برای توهم غیر وجود نخواهد داشت... ابومنصور جمال‌الدین، حسن بن یوسف بن مطه�'ر حل�'ی معروف به علامه حل�'ی، عالم برجسته شیعی قرن هفتم است. پس از مرگ محقق حلی در سال ۶۷۶ قمری که مرجعیت شیعیان را بر عهده داشت، مردم علامه حلی را برای این امر مهم مناسب یافتند و او در ۲۸ سالگی زعامت و مرجعیت شیعیان را بر عهده گرفت. مناظرات و آثار او موجب گرایش سلطان محمد خدا بنده به تشیع و رواج مذهب شیعه در ایران گردید. علامه حلی درفقه، اصول، عقاید، فلسفه و منطق دارای تالیفات است.