شرق حق را دید و عالم را ندید غرب در عالم خزید از حق رمید غربیان را زیرکی ساز حیات شرقیان را عشق راز کائنات زیرکی از عشق گردد حق شناس کار عشق از زیرکی محکم اساس عشق چون با زیرکی همبر شود نقش بند عالم دیگر شود خیز و نقش عالم دیگر بنه عشق را با زیرکی آمیزه ده ...با پیشرفت اندیشه علمی حتی قابلیت تصور ما در معرض دگرگونی قرار می گیرد. فرضیه اینشتین دید تازه یی از جهان ارائه می دهد و راه های جدیدی در بررسی مسائل، هم در برابر دین می نهد و هم پیش پای فلسفه می گشاید. بنابراین جای عجبی نیست که نسل جوان مسلمان در آسیا و آفریقا طالب جهت یابی تازه یی در دین و ایمان شان باشند.» در فصل دوم این کتاب می گوید؛ «حیات با حس شدید خودجوشی اش در واقع یک کانون عدم قطعیت را شکل می دهد، و به این ترتیب در خارج از حوزه ایجاب و اجبار قرار می گیرد... اقبال، اندیشمند و شاعری که آوازه یی جهانی دارد و آثارش حجتی است بر غنای زبان فارسی و فرهنگ ایرانی. اقبال را به قول آنه ماری شیمل می توان به منشوری تشبیه کرد که از اندیشه اش انوار متعدد ساطع می شود. یکی از آنها که بیشتر به چشم می آید دیدگاه های وی در باب نواندیشی دینی است، چندان که می توان او را از پایه ریزان اصلی این حرکت دانست. ولی اقبال به یقین نخستین کسی است که اجزای پراکنده این تفکر را روشمند کرد اقبال شخصیتی بوده است با ابعاد مختلف؛ مردی آزاداندیش با ذهنیتی که آمیزه یی از شعر و فلسفه بود. شعر او از افکار فلسفی و اجتماعی اش مایه می گیرد و فلسفه اش با لطافت شعر قرابت دارد. اقبال را نمی توان تنها شاعر و فیلسوف دانست. او با فعالیت های آزادیخواهانه خود در زمانی که سرزمینش زیر یوغ استعمار بوده، با انتشار اشعار و مقالات روشنگرانه و با فعالیت های سیاسی به عنوان یک مصلح بزرگ اجتماعی نیز شناخته شده است. همه سعی او آن بوده تا مسلمانان را به خویشتن خویش بازگرداند. این اندیشه زیربنای تمامی آثار او را شکل می دهد. اقبال، پروانه یی است که همه عمر حتی آن زمان که در فضای فرهنگ مادی غرب روزگار می گذراند، گرد شمع فرهنگ اسلام و ایران پرواز کرده است. اعتقاد بی مانند او به اسلام پویا و آمیخته با روح مهر آمیز فرهنگ ایرانی، آتشی به جانش می زند که بی یاد آن یک دم نمی آساید.