در کتاب ترجمه تفسیر قمی علی بن ابراهیم بن هاشم قمی از اصحاب امام هادی علیه السلام و از علمای جلیل القدر شیعه و در حدیث، مورد اطمینان است. کلینی احادیث بسیاری (بیش از سه هزار و هفتصد روایت) از او در کافی نقل کرده است. سه فرزند پسر به نام های ابراهیم، احمد و محمد داشته که دو نفر اخیر، از اساتید شیخ صدوق بوده اند. از میان آثار مستقلش الناسخ و المنسوخ، قرب الاسناد، الشرایع، التوحید والشرک، فضائل امیرالمؤمنین(ع)، المغازی و الانباء و تنها بخشی از تفسیرش به جای مانده که چون مطالب کتاب مأخوذ از روایات است، جزو کتب حدیثی و تفاسیر مأثور شمرده شده است. شیخ نجاشی (ش ۶۸۰) و شیخ طوسی (ش ۳۸۰) وجود این کتاب را تایید کرده اند اما در تفسیر فعلی حدیث هایی وجود دارد که از راویان بعد از علی بن ابراهیم است یا با دو واسطه از پدر علی بن ابراهیم روایت شده است در حالی که علی بن ابراهیم مستقیما از پدرش روایت می کرده است. آقا بزرگ تهرانی در الذریعه معتقد است که تفسیر فعلی نوشته عباس بن محمد از سادات موسوی است که برای ترویج ابن کتاب در مازندران که جارودی مذهب بودند، روایاتی از ابوجارود را به آن افزوده است. علامه ریاحی این نظریه را مردود می داند چرا که در بعضی جاهای کتاب آمده است «حدثنی محمد بن عباس» که معلوم می شود حداقل در این موارد نویسنده شخصی غیر از او است. آیت الله شبیری زنجانی نویسنده این کتاب را علی بن حاتم قزوینی می داند که به علت آن که بیشتر روایات آن از علی بن ابراهیم بوده، به نام او معروف شده است. علامه ریاحی این مطلب را قابل قبول تر می داند. او معتقد است که تفسیر فعلی ترکیبی از کتاب تفسی علی بن ابراهیم است که با تفسیر على بن حاتم، عباس بن محمد موسوی و شاید افراد دیگر آمیخته است و به همین دلیل بررسی های رجالی در آن اهمیت زیادی دارد. نویسنده این تفسیر در مقدمه کتاب گفته است که همه روایات آن را از افراد ثقه و مورد اعتماد آورده است، لذا بعضی از علمای بزرگ شیعه همه روایات آن را معتبر دانسته اند. عده ای هم به جهت همین حرف قبول کرده اند که همه راوی های این کتاب ثقه هستند، در حالی که افراد ضعیف زیادی در بین آن ها وجود دارد که این فرضیه را باطل می کند. علمای بزرگ شیعه در مورد معتبر بودن با نبودن همه روایات های این تفسیر اختلاف نظر دارند و به نظر می رسد جامع ترین نظر را علامه ریاحی داشته باشد. او معتقد است با توجه به این که به طور قطع نویسنده همه تفسیری که به دست ما رسیده، نمی تواند علی بن ابراهیم باشد، معلوم نیست که این توثیق هم نوشته او باشد و ممکن است نوشته علی بن حاتم باشد که با توجه به این که او از ضعفا نقل حدیث می کرده، توثیقش معتبر نیست و نیز ممکن است نوشته عباس بن محمد یا فرد دیگری باشد که توثیق آنها چه درباره افراد و چه در اعتبار احادیثشان معتبر نیست، لذا سایر بحث ها در این باره بی فایده است و نه می توان همه روات آن را ثقه دانست و نه همه روایات آن را معتبر، بلکه باید تک تک روایات آن را بررسی و اظهار نظر کرد