در کتاب ترجمه کامل اقبال الاعمال شخصیت سید بن طاووس: «سید ابن طاووس» ـ قدس سره ـ در مسیر تاریخ مورد ستایش مؤکد و به خصوص بزرگان شیعه قرار گرفته است و از او با عناوینى مانند: سرآمد عابدان و زاهدان روزگار، مجمع کمالات سامیه، صاحب مقامات، مکاشفات و کرامات، مقتداى عارفان و... یاد شده است. فقیه اهل بیت عصمت و طهارت، تندیس تقوا، عارف کامل، «حضرت آیت الله العظمى حاج شیخ محمد تقى بهجت» ـ قدس سره ـ از میان همهى علماى شیعه، «سید ابن طاووس» ـ قدس سره ـ را شخصیت ممتاز برشمرده و مىفرمودند: «شاید سید ابن طاووس در تعبدیات و کرامات بر همهى علما مقدم باشد. او مدعى است که خداوند مقام الهام را به او عطا کرده است، همان مقامى که رسول اکرم ـ صلى الله علیه وآله وسلم ـ مى فرماید: «أَعطانِىَ الوَحىَ وَ أَعطى عَلِیاً الالهامَ.»; (خداوند به من، مقام وحى و به على ـ علیه السلام ـ مقام الهام را ارزانى داشت.) در هر حال به نظر بنده، سید ابن طاووس در معنویات و تعبدیات اولِ اول است.» نیز حضرت آیت الله العظمى بهجت ـ قدس سره ـ بارها مى فرمود: «طلبهاى که کتاب هاى سید ـ رحمه الله ـ را ندیده باشد، مثل این است که هیچ ندیده است.» جمله اى که دربارهى هیچ یک از علما نفرموده اند. همچنین مىفرمود: «هر کس اقبال سید ابن طاووس را نداشت، اساتیدِ ما او را رفیق خود نمى شمردند. هر مقدار از اقبال را که مطالعه کردنى است مطالعه، و هر مقدار را که عمل کردنى است، به هر اندازه حال دارید عمل کنید.» به خصوص هرگاه در ماههاى رجب، شعبان و ماه مبارک رمضان درخواست دستورالعمل از محضرشان مىشد، مىفرمودند: «اقبال، اقبال، اقبال.» یا این که: «مطالعه و عمل به اقبال سید کافى است.» و یا: «اَنسَب از کتاب اقبال سراغ ندارم.»