در منزل عقيل، پسر دوم ابوطالب صداي اولین گريه نوزادي سکوت شب و آرامش پنجره ها را شکست. فرزندي ديگر به شمار فرزندان عقيل افزوده شد و سرزمين حجاز گهواره نوزاد خجسته ديگري از نوادگان فاطمه بنت اسد(ع) گرديد. اگر چه آن برگ زرين کتاب تاريخ در گذر ايام و طوفان حوادث به دست فراموشي سپرده شد و روز ولادت نوزاد فرخ فال عقيل از خاطر پير فرتوت تاريخ سترده شد اما شيريني زاد روز او در کام دشت هاي تفتيده مدينه و نسيم گرم آن تا ابد باقي ماند. نوزاد «مسلم» ناميده شد؛ نامي زيبنده براي يک مسلمان که هر صبح و شام رو به کعبه، سجده مي آورد. اگر چه تاريخ دقيق ولادت حضرت مسلم (ع) چندان مشخص نيست اما با در نظر گرفتن سن فرزندان او که در کربلا به شهادت رسيده اند و نيز با توجه به رويدادهايي که در دوران زندگاني حضرت مسلم (ع) به وقوع پيوسته و نيز شرکت در جنگ هايي که تاريخ آشکارا از حضور مسلم (ع) در آنها نام برده است مي توان سن تقريبي ايشان را به هنگام شهادت تخمين زد. به نقل مورخان، مسلم در زمان حکومت اميرالمؤمنين علي (ع) از جانب آن امام، متصدى برخى از منصب هاى نظامى در لشگر بوده است، از جمله در جنگ صفين اميرالمومنين(ع) «مسلم» را بر جناح راست سپاه، مامور کرد و در دوران خلافت على (ع) در خدمت آن حضرت، مدافع حق بود و پس از شهادت آن امام، هرگز از حق که در خاندان او و امامت دو فرزندش،حسنين (عليهماالسلام) تجسم پيدا کرده بود جدا نشد و عاقبت هم، جان پاکش را بر اين آستان فدا کرد. از شهادت على (ع) تا حادثه کربلا، بسيارى از کسان،يا مرعوب تهديدها شدند يا مجذوب زر و سيم و فريفته دنيا و صحنه حق را رها کردند و يا به معاويه پيوستند و يا انزواى بى دردسر را برگزيدند، ولى آنان که قلبى سرشار از ايمان و دلى سوخته در راه حق داشتند و مسلمانى را در صبر و مقاومت و مبارزه در شرايط دشوار مى دانستند، امامان حق را تنها نگذاشتند و با زبان و مال و جان و فرزند، به فداکارى در راه خدا و جهاد فى سبيل الله پرداختند.