کتاب مجالس تعزیه برگرفته از تعزیه نامه های منطقة دربندسر (روستایی در حوالی تهران) است. شعرهای این تعزیه نامه ها ترکیب و تلفیقی است از نسخه های تعزیه های تهران و طالقان و جاهای دیگر، با ویژگی های فرهنگ و ادب محلی که در شکل ساختی هر یک از تعزیه نامه ها و کلمات و ترکیبات و مضامین اشعار پیداست. اما این اشعار به طور کلی ساده و عامه فهم است، با این همه، برخی از آنها از حیث آرایه های ادبی و صور خیال چندان استادانه و با مهارت سروده شده اند که با بهترین نمونه های شعر فارسی پهلو می زنند: ای روزگار از تو و بی مهری تو داد هرگز دل گرفته ای از تو نگشته شاد باب مرا به دامن محراب، از عناد، در خون کشیدی، از ستمت صدهزار داد ... این مجموعه، که در هر جلد متن 25 تعزیه را در خود دارد، گنجینه ای فرهنگی است که جز استفادة مذهبی، بهره های مردم شناختی و ادبی و فرهنگی فراوان دیگری هم دارد.