در نجوای عارفانه هر کدام از دعاها و مناجات‌ها با زبانهای خاص، معارف دینی به خصوص معارف توحیدی را بیان می‌کنند. در میان دعاها، مناجات شعبانیه از جاذبه، گفتار، عبارات و ویژگی‌های خاصی برخوردار است. مناجات شعبانیه، حالات انسان را در شئون مختلف این عالم بیان می‌کند و قسمت‌های ابتدایی آن، بیان کوچکی و شکستگی نفس او در برابر خدا است. قسمت دوم مناجات نیز، به حالات و مقالات کمالیه‌ای اشاره دارد که بنده می‌تواند در رابطه‌اش با خدا به دست آورد. نگارنده در کتاب حاضر هریک از بندهای این مناجات را به صورت جداگانه و با توجه به آیات و احادیث شرح می‌دهد و تفسیر می‌کند. در این دعا موضوعاتی چون حقیقت دعا، راه‌های شتاب به سوی خدا، تقدیرات الهی، لزوم خواستن حاجت از پروردگار، توسل به عفو الهی، فضایل و مراتب ذکر الهی، درک حقیقت قرآن و نحوه‌ی سیر الی ا... بیان می‌شود.