اولین تصویرها و شكل هاي حيات ( سوپ الي ابتدايي) به نحوي در كره زمين ظاهر شدند كه در بطن خود عوامل تخريب و انهدام خود را در مدت زماني كم و بيش كوتاه به همراه داشتند. اين شكل خود تخريبي حيات سپس در جريان فرايند تكامل تغيير يافت ، شكل هاي جديد تري از حيات به وجود آمدند و توانستند پسماند ارگانيسم هاي اوليه را به مواد آلي تازه تري كه قابل جذب و هضم بود تبديل سازند. و بدين ترتيب از اتلاف عناصر حياتي جلوگيري كردند و فقدان اين عناصر را نيز جبران نمودند ، چرخه ها در داخل اين نظام گسترده شكل گرفتند و بدين ترتيب نخستين چرخه گره خورده وبسته شد. انسان با اختراع بيش از پيش محصولات جديد غير قابل جذب و هضم، با تغيير ماهيت بيش از اندازه چرخه هاي زيستي طبيعي ، بي آنكه خود بداند زنجيره هايي از تهديد و گسست اين چرخه هاي حياتي را بر محيط زيست خود تحميل نموده است، در چنين شرايطي باري كامونر با شناختي هوشيارانه و بي سابقه از چگونگي رابطه انسان با محيط زيست خود اعلام مي كند ؛ امروزه به روشني نمايان است كه منحني صعودي و فاجعه آميز آلودگي در كشورهاي با فناوري پيشرفته تنها ناشي از افزايش جمعيت و يا گسترش و پراكنش مواد غير الي نيست بلكه اين شيوه زندگي در جامعه اي است كه انسان غربي براي بدست آوردن موفقيت و برتري آن را خواسته است: جامعه فن سالار. بدين ترتيب بحران محيط زيست تمامي امكانات زنده ماندن را به زير سئوال برده است. ا گر ما مي خواهيم از تراژدي كه خود به نوعي آن را به صفحه آورده ايم. فرار كنيم بر ما واجب است كه اين چرخه را دوباره ببنديم و براي چنين كاري مي بايست تمامي غذايي را كه از طبيعت به وام گرفته ايم ، به آن باز پس دهيم.