در کتاب بحران هویت و آنومی مقالات بسیار مهم که دومین همایش ملی آسیب های اجتماعی در ایران خرداد ۱۳۹۱ شماره ۵ مفاهیم“جامعه آنومیك” و“هویت” هر دو مفهوم از مفاهیم مناقشه برانگیز علوم اجتماعی به خصوص روان شناسی است. در ابتدا لازم است خلاصه ای از سیر تاریخی این دو مفهوم بیان گردد. ● آنومی چیست؟ آنومیا در یونان باستان به معنای فاقد قانون (ناعادلانه) ، بی اخلاقی (غیرقابل ارزشیابی با اخلاق) به كار برده شده است. در تعابیر مختلفی كه از این مفهوم شده نوعی اغتشاش و بی نظمی است كه بالاخره نمی توان پی برد كه بار مثبت دارد یا بار منفی. زیرا گرچه در بیشتر متون منفی به كار می رود ولی جاهایی نشان دهنده یك جریان ساخت شكنانه است، مثل اینكه یك سنتی را می شكند، یك بندی را پاره می كند و یا قیدی را آزاد می كند كه نهایتا برداشتی مثبت است. رد پای آنومی را در متون ایرانی نیز می توانیم به خوبی پیدا كنیم، خصوصا در عرفان. در قرن شانزدهم و هفدهم در یونان و روم به معنی بی اعتنایی به قانون ازلی و بی توجهی به قانون الهی تعبیر شده است.