نویسنده مشهور ماكس وبر جامعه شناسي را علم فراگير كنش اجتماعي مي دانسته است. او به خاطر تأكيد تحليلي بر كنشگران فردي، از خیلی از پيشينيان متفاوت بود، زيرا كه تحليل جامعه شناختي آن ها بيشتر بر صورت هاي ساختاري- اجتماعي مبتني بود. اسپنسر بيشتر به قضيه تكامل هيئت اجتماعي در مقايسه با ارگانيسم فردي پرداخته بود. علاقه اصلي دوركيم معطوف به تنظيم هاي اجتماعي اي بود كه انسجام ساختارهاي اجتماعي را حفظ مي كنند. ماركس در تحليل هاي اجتماعي اش، بيشتر به كشمكش هاي طبقات اجتماعي در چهارچوب ساختارهاي اجتماعي و روابط توليدي مي پرداخت. اما وبر بر خلاف همه اين ها، تاكيد اصلي اش متوجه معاني ذهني اي است كه انسان ها كنشگر به كنش هاي شان نسبت مي دهند و جهت گيري هاي متقابل اين كنش ها را در چهارچوب زمينه هاي تاريخي-اجتماعي، مورد بررسي قرار ميدهد. وبر مي گفت كه رفتاري كه از يك چنين معنايي بويي نبرده باشد در خارج از پهنه جامعه شناسي جاي مي گيرد.