سه گانه ي ماركس درمورد تحولات سياسي فرانسه در زمانه ي میان انقلاب ۱۸۴۸ و رويدادهاي۱۸۷۱، شامل هيجدهم برمر لويي بنا پارت، نبردهاي طبقاتي در فرانسه و جنگ داخلي در فرانسه نمونه ي عالي و اصيل كاربرد ديدگاههاي نظري ماركس روي واقعيت هاي تاريخي است و با توجه به آشنايي عميق وي با اوضاع سياسي فرانسه، هم از ديد تحليل تاريخي اهميت دارد و هم از حيث تبين نظري، سال ۱۸۷۱ شاهد نخستين تلاش براي تحقق بخشيدن به آرمانهاي سوسياليستي بود كه گرچه پاياني تراژدي آسا داشت، آرمانخواهان همچون شكستي كه پايه پيروزي محتوم آينده بود. تلقي كردند و تحليل ماركس از اين تلاش تاثير نيرومندي بر انديشه ماركس گرايان آينده داشت. پاريس، مقر قدرت حكومتي سابق و در عين حال، دژ اجتماعي طبقه كارگر فرانسه مسلحانه قيام كرد تا كوشش تي ير و دهاتي هايش را در بازگرداندن و ابدي ساختن قدرت حكومتي سابق كه ميراث امپراطوري بود، خنثي نمايد اگر مقاومت پاريس ممكن گرديده بود، به دليل آن بود كه در نتيجه محاصه خود را از شر ارتش خلاص كرده و گارد ملي مركب از كارگران را جانشين آن كرده بود، حال مي بايد اين واقعه به يك نهاد اجتماعي مبدل شود.