در کتاب درآمدی بر تفکر انتقادی آدم در دنیا ، روياروي داده ها و اطلاعات قرار مي گيرد. زيستن انساني، از يك منظر به معناي «پردازش» داده ها و اطلاعات است. امروزه به علت «انفجار بزرگ» داده ها و اطلاعات در فضاي مجازي بي وقفه در حال گسترش، پردازش دقيق اينها هر چه دشوارتر و پيچيده تر مي شود: داده ها و اطلاعاتي كه اگر آگاهانه پردازش نشوند جز به اضطراب، سراسيمگي، ابهام، پريشان انديشي، ندانم گرايي، بي عملي و... نمي انجامند. داده ها و اطلاعات پردازش نشده بر هم انباشته مي شوند. انباشتگي داده ها و اطلاعات دانايي نيست. اولين گام رسيدن به دانايي پردازش منطقي داده ها و اطلاعات است.» با اين نظر اوليه، حسن قاضي مرادي در كتاب «درآمدي بر تفكر انتقادي» شيوه تفكر انتقادي را همچون شيوه يي براي رسيدن از پردازش داده ها و اطلاعات تا داوري هدفمند و خودتنظيم گر معرفي مي كند. او معتقد است يكي از نابساماني هاي فكري در جامعه ما توجه عمده به محتواي تفكر و غفلت از شيوه تفكر است. در حالي كه او معتقد است اگر محتواي تفكر ما قرار است با دانايي شناخته شود، رسيدن به دانايي جز از طريق تسلط بر شيوه تفكر انتقادي ممكن نيست. او معتقد است به جاي اين شيوه تفكر، شيوه تفكر غيرانتقادي است كه در جامعه ما پررنگ است. پس در اين كتاب به مقايسه اين دو شيوه تفكر مي پردازد. جدا از فصل اول كه نويسنده به تعريف و اهميت تفكر انتقادي اختصاص داده، در شش فصل بعد، اين دو شيوه تفكر در سه حوزه با هم مقايسه مي شوند: اول اصول تفكر انتقادي در برابر اصول تفكر غيرانتقادي، دوم ويژگي هاي انديشمند انتقادي در برابر ويژگي هاي انديشمند غيرانتقادي و سوم مهارت هاي تفكر انتقادي در برابر مغالطه هاي تفكر غيرانتقادي. براي مثال نويسنده براي انديشمند انتقادي هشت ويژگي در نظر مي گيرد: كنجكاوي، ذهن باز، حقيقت جويي، انصاف، تحليلگري، انتظام فكري، اعتماد به خود و بلوغ فكري: در برابر اين هشت ويژگي، ويژگي هاي انديشمند غيرانتقادي را چنين برمي شمارد: بي تفاوتي، ذهن بسته، حقيقت گريزي، بي انصافي، كتره يي انديشي، پريشان انديشي، بي اعتمادي به خود، نابالغي در انديشه ورزي. پي گفتار كتاب، عنوان «حماقت و دانايي» دارد. او با شرحي بر حماقت و دانايي مي كوشد اين نظر خود را تبيين كند كه اگر قلب تفكر انتقادي، پرسشگري است، محور تفكر غيرانتقادي، ناپرسشگري است: اولي به دانايي مي انجامد و دومي به حماقت.