كتاب درباره فردیت دربردارنده بعضی از مقالات گئورگ زيمل، جامعهشناس معروف آلماني در حوزههاي علوم اجتماعي و مسايل اقتصادي است . زيمل در درجه اول يك فيلسوف و در مرحله بعدي انديشمندي طراز اول به شمار ميآيد، او را ميتوان فیلسوف نوکانتی و از پیشگامان جامعهشناسی به شمار آورد. زيمل خالق مكتبي در علم جامعهشناسي با عنوان جامعهشناسي صوري شناخته ميشود. «جامعهشناسي»، «فلسفه پول» و «معناي زندگي» از جمله مباحث اين نوشتار است كه مقاله «معناي زندگي» آخرين اثر زيمل به شمار ميرود كه پس از مرگ وي منتشر شد و دونالد لوين، نويسنده آمريكايي، اين مقاله و دو مقاله ديگر او را در اين اثر گردآوري كرده و مقدمهاي طولاني بر آن نگاشته است. زيمل در بيشتر مواقع نظرات و آراي خود را در قالب مقاله ارايه ميكرد و به همين دليل كتابهاي وي از چند مقاله تشكيل شدهاند، برخي مواقع مخاطب با خواندن كتابهاي وي دچار سردرگمي ميشود و ارتباط معقولي ميان آنها نمييابد كه اين امر به دليل بياطلاعي از فلسفه زيمل است، چرا كه با آگاهي از فلسفه و نحوه تفكر او به راحتي ميتوان به ارتباط ميان مقالاتش پي برد. منظور از فرمهاي اجتماعي در اين اثر را ميتوان از اين دريچه بررسي كرد كه زيمل در مساله شناخت به بحثهاي كانتي متوسل ميشود، كانت درباره مساله شناخت هستي، دوازده مقوله را مطرح ميكند كه شناسايي جهان از طريق آنها امكانپذير است. زيمل اين مقولات را بسط ميدهد و فرمهايي را به جاي آن پيشنهاد ميكند كه جهان از طريق آنها قابل شناسايياند، به اين معنا كه براي شناخت هستي بايد به محتواهاي مختلف موجود در آن فرم داد، زيرا جهان خارج از قالب اين فرمها مفهومي بيشكل و سامان است. از نظر وي علم، هنر و ساير مفاهيم مشابه آن يك فرم اند؛ زيمل در اين اثر به رابطه فرمها با يكديگر نيز اشاره دارد.