اين نمونه جمع شده برگرفته از ده گفت و گو از "شبنم عظيمي نژادان" با ده تن از نويسندگان و منتقدان كشور است كه درباره‌ي جنبه‌هاي جامعه شناختي زنان و حقوق و آزادي‌هاي آنان صورت گرفته است. اين افراد عبارت‌اند از: "نوشين احمدي"، "رامين جهانبگلو"، "علي محمد ايزدي"، "نوشين شاهنده"، "احسان نراقي"، "منيژه حكمت"، "شهلا اعزازي"، "محمد ضميران"، "شهلا لاهيجي" و "آرش نقبيان"... کتاب ؛ گفت وگوي يك زن جوان امروزي است در مورد مسايل زنان، با كساني كه مي توانند در يافتن پاسخ به آن مسايل ياري اش دهند. پرسش هاي او همان پرسش هايي است كه ما نيز ممكن است در زندگي روزمره از خود يا ديگران پرسيده باشيم و روي هم رفته كليدي ترين پرسش هاي جامعه امروز در مورد زنان و چگونگي حضورشان در جامعه هستند. در وهله اول، آنچه اين گفت وگوها را از ساير مصاحبه ها متمايز و كتاب را خواندني كرده است، شخصيتي است كه پرسشگر از خود به جا مي گذارد. او بيش از آن كه قصد انعكاس نظر ديگران را داشته باشد، درصدد يافتن جوابي براي دغدغه هاي خودش است. سوالاتش را با صراحت مي پرسد و به اين راحتي قانع نمي شود. او، چنان كه خود در مقدمه كتاب ذكر مي كند، بيش تر جست وجوگر است تا كسي كه به دنبال پاسخي قطعي باشد. در حين گفت وگوهاي او با تعداد مساوي از مردان و زناني كه هر يك در عرصه مسايل مربوط به زنان يا عرصه فرهنگ به طور كلي فعال بوده اند، به ابهامات و تناقض هايي بر مي خوريم كه پيگيري آن ها مي تواند ما را به كشف گره هاي مسايل زنان در جامعه امروز ايران رهنمون شود. يكي از دغدغه هايي كه در كتاب مطرح مي شود مساله طبيعي و فطري بودن برخي ويژگي هاي زنانه و مردانه است. واكنش به اين مساله با توجه به دغدغه هاي مصاحبه شوندگان متفاوت است. به عنوان مثال، بيش تر زنان مصاحبه شونده از زاويه حقوقي و اجتماعي و تاريخي به اين مساله مي نگرند. به نظر آن ها تفاوت هاي بيولوژيك نبايد موجب فرودستي عده اي و فرادستي عده اي ديگر شود و به عنوان توجيهي براي تبعيض مورد استفاده قرار گيرد. به عقيده نوشين احمدي خراساني مردسالاري همواره توجيهات علمي را براي ثابت كردن بي لياقتي زنان در عرصه اجتماعي به كار برده و به نقش هايي كه به مردان سپرده ارزش بيش تري داده است. شهلا لاهيجي مي پرسد: «زنانگي ديگر چيست؟ آيا آن چيزي است كه زن را در خدمت تمايلات مردانه قرار مي دهد؟» و از تاريخ مثال هاي متعددي مي آورد كه تقسيم كار به گونه اي متفاوت از امروز بود و ارزش كار زن كم تر از مرد نبود. هر دوي اين زنان معتقدند كه به خصوص در جامعه امروز علم مي تواند قيد وبندهاي بيولوژيك را كم رنگ كند و نگذارد كه كل زندگي زن براساس زاييدن برنامه ريزي شود. منيژه حكمت هم مي گويد: «سال هاي سال... به مرد گفته اند اين نقش مال توست و به زن هم گفته اند آن نقش ديگر را تو بايد بازي كني. حالا قرار است اين نقش ها را به هم بريزيم... من خيلي خوشحال هستم كه اين بحث ها پيش مي آيد. من اصلاخوشحالم كه آمار طلاق بالا رفته است.» اما به عنوان مثال، رامين جهانبگلو بيش تر گفت وگوي خود را به ارزش هاي متفاوت مردان و زنان اختصاص مي دهد و مدام ارزش هاي زنانه را قدر مي گذارد و معتقد است كه كل جهان بايد به سمت ارزش هاي زنان، مثل عشق ورزيدن پيش برود و ارزش هاي مردانه مانند اقتدارطلبي دور شود. آرش نقيبيان نيز مي گويد: «نمي توان منكر اين حقيقت شد كه وجهه عاطفي خانم ها از آقايان بيش تر است و... نمود هايي كه در رفتار زنان ديده مي شود مثل عطوفت و مهرباني نشات گرفته از مساله زيست شناختي است.