در کتاب فرهنگ و دین واژه فوق عموما در اديان ناظر به بازگشت به شيوه هاي عمل قديمي تر و سنتي تر است. اما در بسياري موارد، اصلاحي كه مورد نظر است در حكم برداشتن يك گام به جلوست. قبول چنين اصلاحاتي به جاي دعوت به واپس گرايي، مردم را به راه و روشهايي فرا ميخوانند كه در ظرف واقعي زمان و مكان، هرگز وجود نداشته بوده است. هركدام از اديان جهان غالبا، هم در ميان اتباع خود وهم در ميان كساني كه از شدت غفلت اعتنائي به پيام نجاتبخش اين اديان نداشته اند، داعي به اصلاح اخلاقي بوده اند. ... شرايط سياسي و اقتصادي يك زمان و مكان خاص نيز بر اخلاقيات مرسوم و متداول تاثير مي نهد و اصلاح طلبيهايي به بار مي آورد كه خاستگاه و زمينه ديني دارند. احيانا گاهي نيز، با تواتري منطقي و قابل درك، امكان داشته است كه احساسي دروني نوعي خانه تكاني ديني را ضروري ساخته باشد. هنري ترو نويسنده امريكائي، در اواسط قرن نوزدهم نوشته: «بدون هيچ گونه شك و ترديدي مي توان گفت كه ديگر اين سخن كه با ديگران طوري رفتار كنيد كه دوست داريد با شما آنچنان رفتار كنند، قانون طلايي نيست، ولي در ميان قانونهاي نقرهاي موجود بهترين آنهاست. ديگر يك انسان شريف فرصت چنداني براي عمل كردن به اين قانون ندارد. اينك قانون طلايي آن است كه در چنان موردي هيچ گونه قانوني وجود نداشته باشد» امروزه خوب بودن يعني «خوب بودن براي» كسي يا چيزي جز خود. اصلاح اخلاق با تصويب قوانين بيشتر، و با تقبيح و تخطئه ي تعداد بيشتري از اعمال و افعال ميسر نيست. وضع قانونهاي بيشتر تنها بر عده ي قانون شكنها خواهد افزود. جرم دانستن عدة بيشتري از افعال و اعمال فقط بر شمار مجرمان مي افزايد. درك واقعا ديني از اخلاق به قبول اين واقعيت راه خواهد برد كه علل و عوامل بي اخلاقي در خانه و خانواده، در آموخته هاي مدرسه و خيابان، در تفريحات و سرگرميهاي عمومي، در محيط كار و بازي، و به واقع در سرتاسر محيط اجتماعيي كه كودكان در چارچوب آن به سنين جواني مي رسند، ريشه دارند.