بسیاری و بعضی از نوشته ها ، به سبب مرارت و زحمتی كه مؤلف می كشد و آن چنان حاصل تحقیق و دانسته هاش را عادلانه و با صداقتی ذاتی و لازم، كنار هم می آورد كه مشخص است نویسنده، نه تنها مسئولیت نوشتن و اندیشیدن را حس می كند، در فكر تسری دانسته های خود، نیز هست. این اندیشمندان اهل قلم از گروه آدمیانی هستند كه تنها به فكر غرق نشدن خود نبوده اند و سعی كرده اند «كه بگیرند غریق را». داریوش آشوری، یكی از این گروه انگشت شمار است. در كارهایی كه انجام داده چراغ ها برافروخته در راه هایی تاریک، برای رهروان مستعد بعدی، تا در نور، بهتر راه پیش رو را ببینند و آگاهانه تر طی طریق كنند. داریوش آشوری، مثل چند تن دیگر، در انتشار كارهای خود، نه در اندیشه تجارت است، نه جذابیت شهرت، (لااقل حالا كه به شهرت و نام نیک رسیده). ... این مقاله براساس چاپ یكم غربزدگی نوشته شده است و آل احمد بر اساس انتقادهایی که در آن به متن غربزدگی شده بود در بازبینی كتاب در آن اصلاحاتی كرد و از لغزش ها و ناپختگی های علمی و اطلاعاتی آن كاست، ولی دیدگاه های نظری آن را دست نخورده به جا گذاشت. بنابراین، برخوردهای نظری این مقاله با نظرگاه های آن كتاب همچنان مطرح است. افزون بر آن، این مقاله به عنوان یک برخورد سنجشگرانه با دیدگاه های كتاب غربزدگی هنوز می تواند برای كسانی كه جدال های نظری را در تاریخ روشنفكری دهه های اخیر ما پی جویی می كنند نكته های آموزنده ای را در بر داشته باشد و همچنین یكی از سرحلقه های مقاله های من در زمینه ی پی جویی مسایل مربوط به هویت فرهنگی ما و بحث رویارویی «شرق» و «غرب» و مفهوم «غربزدگی» است و از این جهت در این سلسله پی جویی ها همچنان جایی دارد و از این نظر چاپ دوباره ی آن در این مجموعه بی جا به نظر نمی رسد.... شانزده مقاله در ما و مدرنیت آمده است، هركدام به تنهایی می تواند خوراک مفصل نقد منتقدی را فراهم كند. اما متأسفانه یكی از اشكالات نشریات اینترنتی تازه راه افتاده در ایران و جهان، كمبود جا و مهمتر سرباز زدن مخاطب این نشریات است از مطلبی كه بیشتر از دو بند باشد. پس این مطلب را فقط به حساب معرفی ما و مدرنیت بگذارید: اصولاً، ما ـ با كمال تأسف ـ دیرزمانی است گرفتار استعماریم، یک طرف این چپاول، استعمارگر است و طرف دیگر آن استعمارزده. صد البته، ما در این خصوص تنها نیستیم، کشورهای بسیاری مثل ما بوده و هستند. كشورهایی كه زمانی آن ها را جهان سوم می خواندند، بعد مرسوم شد كشورهای عقب مانده، یا عقب نگه داشته شده، خوانده شوند (فعلاً كار نداریم این اسامی درست بوده اند یا غلط) در برابر كشورهای اسیر استعمار، كشورهای پیشرفته قرار دارند كه قدرت استفاده از صنعت و مدرنیته را، به خود اختصاص داده اند، در این راه، زحمت هم كشیده اند، اما اشتلم و زورگویی هم داشته اند، كلک و نیرنگ هم زده اند، دخالت ها هم كرده اند در كشورهای آماده ی پذیرش استعمار، كه خود این كشورها نخواسته اند البته. اما فراموش نكنیم قرن ها پیش سنایی خود ما گویا سروده باشد چو دزد با چراغ آید، گزیده تر برد كالا. تمام مقالات ناب ما و مدرنیته، در اطراف همین مسایل است. مسایلی كه هویت آدم شرقی را مطرح می كند. خواندن این ۱۶ مقاله، سودها دارد، یكی از سودهاش، شناختی است عمیق تر كه انسان شرقی از خود پیدا می كند. اگر این شناخت اصولی باشد مسلماً به دیگران، مخصوصاً به چهره ی استعمارگر، تسری پیدا می كند. اگر حمل بر زیاده گویی نشود، من از خواندن ما و مدرنیت اگر بیشتر از خواندن «چهره ی استعمارگر و استعمارزده ی» آلبر ممی، لذت نبرده و سودها نگرفته باشم، به جرأت می توانم بگویم، لذتی كمتر و نیز سود كمتری، نبرده ام. با این آرزو كه قلم داریوش آشوری پربارتر از همیشه و عمرش طولانی باد، حرف را تمام می كنم.