در کتاب نامه فرهنگ ایران دفتر سوم تعريف کردن ما از « آئين مهندسي در ايران » كليتي است وحدتمند كه نمونه جمع شده از سنت هاي مرتبط با تكنولوژي و صنعت و دانش هاي كاربردي در ايران را شامل مي شود و در عين هويتمندي با ديگر جنبه هاي فرهنگ ايران چونان جهانبيني ها ، علوم ، و هنرها بگونه اي ارگانيك پيوند مي يابد . اين سيستم ، همانند ديگر عناصر فرهنگ ايران ، سرشتي مرتبه اي داشته و گستره اي ژرف و فراخ از حرفه و فن و استادكاران و سازمانهاي صنفي گرفته تا مرتبه دانشمندان و حكيماي علوم كاربردي را در بر مي گيرد . در چشم انداز تاريخي ، تكنولوژي و مهندسي در ايران رشته در مقتضيات اقليمي چونان نيازمنديهاي آب و آبياري و مسكن داشته و نيز از موقعيت جغرافيائي ايران بعنوان گذرگاه و پيوندگاه و جايگاه فرهنگ هاي گوناگون بهره مند بوده است .