کتاب دید و بازدید اثر جلال آل احمد
کتاب دید و بازدید نوشته جلال آل احمد در سال ۱۳۲۴ منتشر شد . جلال آل احمد در سال ۱۳۰۲ به دنیا آمد . او از روشنفکران دهه ۳۰ و ۴۰ شمسی بود که بر جریان روشنفکری ایران در آن زمان تاثیر زیادی گذاشت . او ابتدا به حوزه طلبگی و درس خواندن در حوزه مجبور شد اما بعد دید از آن خوشش نمی آید و آن را رها کرد . او در داستان هایش بسیار زیبا و با قلمی تند و انتقادی به پرداخت و شرح ماجراهای شخصیت ها می پردازد. او در شخصیت پردازی توانا است و با خواندن داستان هایش میتوان بسیاری از اصطلاحات و مثل های ایرانی را یاد گرفت . او بسیار نسبت به استبداد و بیدادگری برخی در جامعه ناراحت بود . و آز آن دست کسانی بود که ابدا موافق استبداد و استعمار دولتی و کشوری نبود او اعتقاد داشت که اگر تمام جامعه در خدمت جامعه باشند جامعه رو به ترقی میرود. همسر او سیمین دانشور نیز از بهترین نویسندگان معاصر است .
معروفترین اثر سیمین دانشور کتاب سووشون است . کتاب دید و بازدید که اولین اثر جلال آل احمد است دارای دوازده داستان ساده .روان و همراه با قلم تند جلال است . کتاب دید و بازدید نوعی شرح و توصیف از برخورد هایی است که در عید ها پیش می آید . جلال با قلم بسیار روان ساده و کمی طنزآلود خواننده را با خود همراه می کند و در نتیجه تا انتهای داستان خواننده اصلا خسته نمی شود . به پاس خدمات جلال آل احمد از سال ۱۳۸۷.هرسال جایزه ای ادبی به نام جلال برگذار می شود که به برنده آن ۱۱۰ سکه تمام بهار آزادی تقدیم میشود که این جایزه گرانترین جایزه ادبی ایران است .
کتاب رمان دید و بازدید عید داستان کوتاهی است از مجموعه نمونه داستان “دید و بازدید” که اولین شامل ده داستان کوتاه بود و در چاپ هفتم دو داستان دیگر به آن اضافه شد. جلال جوان در این مجموعه با دیدی سطحی و نثری طنزآلود اما خام که آن هم سطحی است، زبان به انتقاد از مسائل اجتماعی و باورداشتهای قومی میگشاید. از آنجا که این اثر، نخستین اثر داستانی اوست لازم است اندکی دربارهاش تأمل شود، به دو دلیل: یکی برای نشان دادن دوران شکلگیری اندیشههای اجتماعی جلال، یعنی بحث محتوایی دوم، به منظور بررسی نثر انتقادی او و ناپختگی آن: در اولین داستان این مجموعه «دید و بازدید عید»، راوی اول شخص منتقدی است ناموفق که میکوشد تمام معلومات خود را به کار گیرد تا گوشههایی از نقش بازیهای ریاکاران، فساد ناشی از فقر، عقبماندگیها و (به زعم او) خرافه باوریهای توده را نشان دهد؛ اما این مسائل را با نثری خام و بیجاذبه مینویسد و گاهی موضوعهای ملموس و بدیهی را برای خواننده توضیح میدهد. زبان داستانهای این مجموعه کلاً بین زبان رسمی و زبان گفتار معلق است. به هرحال در این مجموعه، چنین مینماید که جلال آماده میشود تا دردها و منشأ و درمان آنها را بشناسد و نشان دهد.