کتاب بیان سبکهای ادبی و دستورهای زبان نوشته سیروس شمیسا
سبكهاي ادبي و دستورهاي زبان بيان، ايراد معناي واحد به طرق مختلف است، مشروط بر اينكه اختلاف آن طرق مبتني بر تخييل باشد، يعني لغات و عبارات به لحاظ تخييل (تصوير) نسبت به هم متفاوت باشند. واژهي تخيل به ادبيات گره خورده است. تصاوير و تخيلات سازندهي و معرف جهان شاعراند. و بحث از تصويرهاي شاعرانه، موضوع علم بيان. در قديم بررسي اين تصويرها را در چهار مقولهي مجاز و تشبيه و استعاره و كنايه محدود كرده بودند؛ اما امروزه تصويرهاي ديگري هم در علم بيان مطرح است از قبيل: اسطوره، سمبل، آركي تايپ كه در فارسي به كهن الگو، سنخهاي باستاني، نمونههاي ازلي و صور اساطيري ترجمه شده است. هر علم معيار و محك و روش و آيين و به اصطلاح متدولوژي خاصي دارد كه آن علم را بدان وسيله ميسنجند و بررسي ميكنند. مثلا ً صحت و سقم مسائل علم شيمي را درآزمايشگاه ميسنجند و با تجربه و آزمايش اثبات و رد ميكنند. زبان را با دستور زبان ارزيابي ميكنند. اما محك و متدولوژي ادبيات تا حد بسيار زيادي علم بيان است. با علم بيان مي توان والايي و استوراي يا فرودستي و خامي آثار ادبي را سنجيد. درجهي نوآوري و تقليد را اندازه گرفت و كلا ً به بسياري از مسائل ادبي به صورت دقيقي پاسخ داد.