نقد ادبی

 نقد ادبی که از آن می توان به سخن سنجی و سخن شناسی نیز تعبیر کرد.عبارتست از شناخت ارزش و بهای آثار ادبی و شرح و تفسیر آن بنحوی که معلوم شود نیک و بد آن آار چیست و منشا آن کدام است.در تعریف آن بعی از اهل نظر گفته اند که سعی و مجاهده ایست عاری از شائبه اغرا و منافع تا بهترین چیزی که در دنیا دانسته شده است. و یا به اندیشه انسان در گنجیده است شناخته گردد و شناسانده اید

درون مایۀ این کتاب شرح و بسط نقد و تاریخ نقّادی آثار ادبی‌است. نقد ادبی به بررسی آثار درجه یک و مهم ادبی می‌پردازد . در اینگونه آثار منتقد ادبی می‌کوشد با تجزیه و تحلیل آن اثر ادبی ساختار و معنی آن را برای خوانندگان روشن کند و قوانینی را که باعث اعتلای آن اثر ادبی شده است توضیح دهد. لذا نقد ادبی از یک سو بکارگرفتن قوانین ادبی در توضیح اثر ادبی است و از سوی دیگر کشف آیین‌های تازه ممتازی است که در آن اثر مستتر است. بدین ترتیب می‌توان به اهمیت نقد ادبی در گسترش ادبیات و متعلقات آن پی برد زیرا با نقد ادبی اولاً همواره ادبیات و علوم ادبی متحول و زنده می‌ماند، منتقد در بررسی آثار والا از آن بخش از ابزارهای ادبی استفاده می‌کند که کارآمد است و خودبه خود برخی از ابزارهای علمی و فنی فرسوده از دور خارج می‌شوند و ثانیاً با بررسی آثار والا معاییر و ابزارهای جدیدی را کشف می‌کند و به ادبیات کشور خود ارزانی می‌دارد. خوانندگان به کمک منتقدان ادبی معاییری بدست می‌آورند که آثار والا را بشناسند و بدین ترتیب به آثار سطحی وقعی ننهند و این باعث می‌شود که جریانات فرهنگی و ادبی در مسیر درست خود حرکت کنند و صاحبان ذوق و اندیشه و رای و نبوغ مقام شایسته خود را بازیابند. نقد ادبی همیشه به معنی دیگرگونه خواندن اثر نیست.گاهی به معنی دقیق‌تر خواندن یا هوشیارانه‌تر مطالعه کردن اثر است.