کتاب ديوان ناصر خسرو
شاعر مشهور و نامدار ناصر خسرو (۳۹۴ - ۴۸۱ ه.ق) از شاعران بزرگ فارسي زبان، حكيم و جهانگرد ايراني و از مبلغان مذهب اسماعيلي بود. وي بر اغلب علوم عقلي و نقلي زمان خود از قبيل فلسفه يوناني و حساب و طب و موسيقي و نجوم و فلسفه و كلام تبحر داشت و در اشعار خويش به كرات از احاطه داشتن خود بر اين علوم تأكيد كرده‌است. ناصر خسرو به همراه حافظ و رودكي جزء سه شاعري است كه كل قرآن را از برداشته‌است. وي در آثار خويش، از آيات قرآن براي اثبات عقايد خودش استفاده كرده‌است. ناصر خسرو از ابتداي جواني به تحصيل علوم متداول زمان پرداخت و قرآن را از بر كرد. در دربار پادشاهان و اميران از جمله سلطان محمود و سلطان مسعود غزنوي به عنوان مردي اديب و فاضل به كار دبيري اشتغال ورزيد و بعد از شكست غزنويان از سلجوقيان، ناصر خسرو به مرو و به دربار سليمان چغري بيك، برادر طغرل سلجوقي رفت و در آنجا نيز با عزت و اكرام به حرفه دبيري خود ادامه داد و به دليل اقامت طولاني در اين شهر به ناصرخسرو مروزي شهرت يافت.