کتاب دیوان شاطر عباس صبوحی به کوشش احمد کریمی
شاعر مشهور و نامدار شاطرعباس متخلص به صبوحی، به سال ۱۲۷۵ در شهر قم ولادت یافت. نام پدر «محمدعلی» بود. صبوحی صدایی بم و مردانه و گیرا داشت. راجع به خلق و خویش گفته اند:خوش مشرب، مصاحبتش دلپذیر و مطبوع بود.اغلب فکور و اندیشناک به نظرمی رسید.درهنگام کار،همیشه پیراهنی تمیز و پاک به تن می کرد و پیش بندی لطیف می بست. ولی در بیرون از محل کار سرداری ماهوت آبی کمر چین دربر می نمود.زلفانش انبوه و تا پشت گردنش افتاده بود.در شرح حالش آمده است: از شاعران خوش قریحه، خوش ذوق و با استعداد کافی در غزل و رباعی بوده است.اشعارش،بسیار روان و ساده و در خور فهم عموم طبقات می باشد. شاطرعباس غیر از غزلیات آثار دیگری از قبیل «مسمطات»«رباعیات»و «دوبیتی» از خود یادگار نهاده است.از جزئیات زندگی این شاعر اطلاع دقیقی در دست نیست و قدر مسلم اینست که وی عارفی وارسته بود.وفات شاطر عباس صبوحی به سال ۱۳۱۵ در تهران اتفاق افتاد. من همان «شاطر» عشقم که به تو شرط کنم گر کشم دست ز دامان تو،نادرویشم!